Monday, January 30, 2006
Eίναι ασφαλής η χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας;
Eίναι ασφαλής η χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας;

Η παχυσαρκία αυτή καθ’ αυτή είναι ένας ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου για οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση. Αυτό σημαίνει ότι ο παχύσαρκος ασθενής βρίσκεται γενικά σε μεγαλύτερο κίνδυνο επιπλοκών όταν χειρουργηθεί. Οι επεμβάσεις της παχυσαρκίας κατατάσσονται στην κατηγορία των βαρέων χειρουργικών επεμβάσεων. Ο κίνδυνος επιπλοκών είναι μικρότερος στις σχετικά απλές επεμβάσεις (πχ στην κάθετη γαστροπλαστική η θνητότητα είναι μικρότερη από 0,2%). Στις επεμβάσεις δυσαπορρόφησης που περιλαμβάνονται εκτομές οργάνων και αναστομώσεις, η πιθανότητα επιπλοκών και η θνητότητα τριπλασιάζονται.

Οι επιπλοκές στη χειρουργική της παχυσαρκίας μπορεί να διακριθούν σε δυο κατηγορίες. Στις περιεγχειρητικές επιπλοκές, αυτές δηλαδή που συμβαίνουν στο χειρουργείο και μέσα στις πρώτες 30 μέρες μετά την χειρουργική επέμβαση (πίνακας 1) και στις απώτερες επιπλοκές που έχουν σχέση με το είδος της επέμβασης (πίνακας 2). Αυτές οι επιπλοκές εμφανίζονται συνήθως πολύ αργότερα, μήνες ή χρόνια μετά την επέμβαση. Τέτοιες επιπλοκές είναι τα γαστρικά ή αναστομωτικά έλκη, στενώσεις των αναστομώσεων, εντερική απόφραξη (ειλεός), εσωτερικές και εξωτερικές κήλες και νευρολογικές ή μεταβολικές διαταραχές που σχετίζονται με την κακή θρέψη και την απώλεια βάρους.

Το ποσοστό των μετεγχειρητικών επιπλοκών είναι σε γενικές γραμμές μικρό και η θνητότητα ελάχιστη όταν η επέμβαση γίνει με σωστή τεχνική και τηρηθούν οι ενδείξεις. Σύμφωνα με τη Διεθνή Βάση Δεδομένων της Χειρουργικής της Παχυσαρκίας (IBSR - 2001 / 10,993 ασθενείς) το ποσοστό σοβαρών επιπλοκών στη χειρουργική της παχυσαρκίας είναι 1.5-7.2% (πίνακας 1).

Free Image Hosting at <a href=

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι επιπλοκές αντιμετωπίζονται με επιτυχία περιορίζοντας τη θνητότητα σε λιγότερο απο 1%. Η συχνότερη αιτία θανάτου είναι η πνευμονική εμβολή. Η πνευμονική εμβολή οφείλεται στη μετανάστευση κάποιου φλεβικού θρόμβου αίματος από τη θέση που σχηματίστηκε (συνήθως από τα κάτω άκρα) προς την καρδιά και την πνευμονική κυκλοφορία. Όταν ο θρόμβος είναι μεγάλος προκαλεί απόφραξη της πνευμονικής αρτηρίας και μπορεί να προκαλέσει αιφνίδιο θάνατο. Τις περισσότερες φορές όμως (στα 2/3 των περιπτώσεων) η πνευμονική εμβολή δεν είναι σοβαρή και αντιμετωπίζεται με την κατάλληλη αγωγή. Για την πρόληψη της πνευμονικής εμβολής, χορηγούνται προληπτικά αντιπηκτικά φάρμακα σε όλους τους ασθενείς που χειρουργούνται. Οι ασθενείς πρέπει να κινητοποιούνται όσο γίνεται πιο γρήγορα μετά την επέμβαση για να αποφευχθεί η δημιουργία μεγάλων θρόμβων στη φλεβική κυκλοφορία. Η δεύτερη σε συχνότητα επικίνδυνη επιπλοκή είναι η διαφυγή από τις συρραφές του στομάχου ή του εντέρου (0.65 - 1.5%). Σήμερα οι συρραφές αυτές γίνονται με αυτόματα συρραπτικά εργαλεία που εξασφαλίζουν την απαραίτητη στεγανότητα. Όταν η διαφυγή είναι μεγάλη μπορεί να δημιουργηθούν ενδοκοιλιακά αποστήματα και περιτονίτιδα και να χρειαστεί επείγουσα επενεγχείρηση. Οι λιγότερο σοβαρές επιπλοκές (ατελεκτασίες, πνευμονία, λοίμωξη τραύματος κλπ) δεν δημιουργούν συνήθως σοβαρό κίνδυνο, καθυστερούν όμως την ανάρρωση και παρατείνουν τη νοσηλεία.



Free Image Hosting at <a href=

Οι απώτερες επιπλοκές δεν μπορούν πάντοτε να αποφευχθούν. Οι επεμβάσεις κατά της παχυσαρκίας συνδέονται με ένα ιδιαίτερα ψηλό ποσοστό μετεγχειρητικής κήλης. Στην παχυσαρκία η ενδοκοιλιακή πίεση είναι αυξημένη λόγω της συσσώρευσης λίπους και η κατάσταση αυτή προδιαθέτει στη διάσπαση των ραφών και τη δημιουργία κήλης. Η μετεγχειρητική συλλογή υγρού στο τραύμα είναι μια επίσης πολύ συχνή επιπλοκή και οφείλεται στην τήξη του λίπους της περιοχής του χειρουργικού τραύματος. Η κακή συμμόρφωση των ασθενών με τις μετεγχειρητικές συνθήκες διατροφής μπορεί να προκαλέσει συχνούς εμέτους ή σύνδρομο dumping. Η στένωση των αναστομώσεων λόγω ανάπτυξης ουλώδους ιστού, εμφανίζεται μερικούς μήνες μετά την επέμβαση και εκδηλώνεται επίσης με εμέτους και αποφρακτικά φαινόμενα. Η κατάσταση τις περισσότερες φορές αντιμετωπίζεται με ενδοσκοπικές διαστολές αλλά μπορεί να χρειαστεί επανεπέμβαση. Στις εκτεταμένες επεμβάσεις δυσαπορρόφησης (κυρίως στη χολοπαγκρεατική εκτροπή) η αλλαγή της μικροβιακής χλωρίδας του εντέρου, η μαζική απώλεια βάρους και η σοβαρή δυσαπορρόφηση θρεπτικών συστατικών μπορεί να παραβλάψουν την ηπατική λειτουργία. Πρόκειται ευτυχώς για μια σπάνια επιπλοκή (0.2-4%) που δεν μπορεί να προβλεφθεί και οφείλεται σε επιδείνωση της προϋπάρχουσας χρόνιας στεατοηπατίτιδας (λιπώδες ήπαρ) από την οποία πάσχουν όλοι σχεδόν οι παχύσαρκοι . Η οξεία μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα εκδηλώνεται λίγες εβδομάδες μετά την επέμβαση με μεγάλη αύξηση των ηπατικών ενζύμων. Μερικές φορές είναι αναστρέψιμη με θρεπτική υποστήριξη και χορήγηση Μετρονιδαζόλης. Όταν η στεατοηπατίτιδα είναι βαριά και δεν ανταποκρίνεται στη συντηρητική αγωγή, επιβάλλεται επανεγχείρηση για βελτίωση της απορροφητικότητας του πεπτικού ή αναστροφή της επεμβάσεως, γιατί διαφορετικά μπορεί να καταλήξει σε κίρρωση και ηπατική ανεπάρκεια.

Για να περιοριστεί η πιθανότητα μετεγχειρητικών επιπλοκών, απαιτείται καλή προεγχειρητική προετοιμασία και μετεγχειρητική φροντίδα. Όταν συνυπάρχουν σοβαρά προβλήματα υγείας ή όταν η φυσική κατάσταση του ασθενούς δεν είναι καλή, το χειρουργείο πρέπει να αναβάλλεται μέχρις ότου προετοιμαστεί κατάλληλα ο ασθενής. Οι ασθενείς με υπνοαπνοϊκό σύνδρομο, άσθμα ή χρόνια βρογχίτιδα και οι καπνιστές θα πρέπει να προετοιμάζονται για τουλάχιστον τρεις εβδομάδες πριν την επέμβαση. Η καλή μετεγχειρητική συνεργασία του ασθενούς παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην πρόληψη των επιπλοκών. Η έγκαιρη κινητοποίηση και η συμμόρφωση με τις υποδείξεις του γιατρού θα βοηθήσουν ώστε να αποφευχθεί η φλεβοθρόμβωση και οι αναπνευστικές επιπλοκές. Ο κίνδυνος μετεγχειρητικών επιπλοκών και ειδικά των αναπνευστικών επιπλοκών, αυξάνεται ανάλογα με το Δείκτη Σωματικού Βάρους. Οι ασθενείς με ακραίες μορφές παχυσαρκίας (ΔΣΒ>60) αποτελούν μια ομάδα εξαιρετικά υψηλού χειρουργικού κινδύνου και μερικές φορές χρειάζεται πολυσταδιακή θεραπευτική προσέγγιση. Στην πρώτη φάση επιδιώκεται μια σημαντική απώλεια βάρους για να μειωθεί ο χειρουργικός κίνδυνος. Η απώλεια βάρους μπορεί να επιτευχθεί με συνδυασμό δίαιτας και άσκησης, με γαστρικό μπαλόνι ή και με κάποια μικρότερη επέμβαση περιοριστικού τύπου (συνήθως πλάγια επιμήκης γαστρεκτομή - sleeve gastrectomy). H οριστική χειρουργική αντιμετώπιση γίνεται σε δεύτερο χρόνο, μετά από μερικούς μήνες.

Το άρθρο έγραψε ο:Σκρέκας Γιώργος,Λαπαροενδοσκόπος - Χειρουργός παχυσαρκίας,Επιμελητής Α' χειρουργικής κλινικής 251 ΓΝΑ

Πηγή: www.gomedica.org
 
posted by e-physician at 12:26 AM | Permalink | 0 Σχόλια
Checkit
Sunday, January 29, 2006
Νοσογόνος παχυσαρκία: Θεραπεία με χειρουργική βοήθεια
Νοσογόνος παχυσαρκία: Θεραπεία με χειρουργική βοήθεια


Τι είναι η νοσογόνος παχυσαρκία;

Νοσογόνο παχυσαρκία ή ανθυγιεινό επιπλέον βάρος έχουμε όταν:
Ένα άτομο ζυγίζει τουλάχιστον το διπλάσιο από το ιδανικό του βάρος
Ένα άτομο ζυγίζει τουλάχιστον 45 κιλά περισσότερο από το ιδανικό του βάρος.
Αυτά, βέβαια, είναι μόνο μία γενική περιγραφή του ορισμού της νοσογόνου παχυσαρκίας. Ο ακριβής υπολογισμός του επιπλέον βάρους γίνεται με τη χρήση του Μετρητή Σωματικής Μάζας (ΒΜΙ), ο οποίος περιλαμβάνει το βάρος και το ύψος για να γίνει η μέτρηση.
Μιλάμε για "νοσογόνο παχυσαρκία", διότι το είδος αυτού του επιπλέον βάρους μειώνει αισθητά τη διάρκεια της ζωής και συνδέεται με τον αυξημένο κίνδυνο να εκδηλωθούν ασθένειες όπως:
Σακχαρώδης διαβήτης
Υπέρταση
Προβλήματα στις αρθρώσεις
Χολολιθιάσεις
Εγκεφαλικά,Καρδιολογικά και κυκλοφοριακά προβλήματα
Ψυχοκοινωνικά προβλήματα

Χάνοντας αρκετό βάρος, η διάρκεια της ζωής σας μπορεί να αυξηθεί, ο κίνδυνος να αναπτύξετε κάποιες από τις παραπάνω ασθένειες μπορεί να μειωθεί και η ποιότητα της ζωής θα βελτιωθεί.

Πώς μπορείτε να χάσετε βάρος;

Μη χειρουργική επέμβαση: Πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι είναι υπέρβαροι, έχουν προσπαθήσει, μάταια, να χάσουν βάρος. Η αγορά έχει κατακλυστεί με όλων των ειδών τις δίαιτες, θεραπείες και προϊόντα που διαφημίζουν επιτυχία. Αλλά, πολλές έρευνες δείχνουν ότι οι δίαιτες και τα βοηθήματα αδυνατίσματος σπάνια επιτυγχάνουν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα της μόνιμης μείωσης του βάρους. Στην πραγματικότητα, πολλοί, οι οποίοι έχουν προσπαθήσει να κάνουν δίαιτα, ξαναπήραν περισσότερα κιλά από όσα έχασαν μόλις σταμάτησαν τη δίαιτα.

Χειρουργική επέμβαση: Εάν έχετε δοκιμάσει δίαιτες, θεραπείες ή φάρμακα, τα οποία δεν σας βοήθησαν να χάσετε και να διατηρήσετε ένα υγιεινό βάρος, μία επιλογή είναι μία επέμβαση για να περιορίσετε τεχνητά την ποσότητα, που μπορεί να κρατήσει το στομάχι σας και να μειώσετε την όρεξή σας. Μία χειρουργική μέθοδος, στην οποία χρησιμοποιείται το σύστημα LAP-BAND.

Σύστημα ρυθμιζόμενου δακτυλίου στομάχου LAP-BAND

Η λέξη LAP-BAND είναι ο συντετμημένος συνδυασμός δύο λέξεων ( LAP από τη λέξη Λαπαροσκοπική και BAND από τη λέξη Gastric Band, δηλ. Δακτύλιος Στομάχου). Ο δακτύλιος τοποθετείται γύρω από το άνω τμήμα του στομάχου, χωρίζοντάς το έτσι σε δύο μέρη. Ο μικρός σάκος στο άνω μέρος του στομάχου μπορεί να χωρέσει μόνο μία μικρή ποσότητα τροφής. Το υπόλοιπο στομάχι βρίσκεται κάτω από το δακτύλιο. Τα δύο μέρη ενώνονται μέσω ενός μικρού ανοίγματος , που δημιουργείται από το δακτύλιο. Η τροφή περνά από το σάκο του άνω τμήματος του στομάχου πολύ πιο αργά, με αποτέλεσμα να αισθάνεστε χορτάτοι μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του Συστήματος LAP-BAND είναι ότι το άνοιγμα του δακτυλίου είναι ρυθμιζόμενο, γεγονός που σημαίνει ότι η διάμετρός του μπορεί να ποικίλλει. Η εσωτερική επιφάνεια του δακτυλίου περιέχει ένα μπαλόνι, που συνδέεται με ένα σωλήνα σε μία δεξαμενή, η οποία τοποθετείται κάτω από το δέρμα στην κοιλιά κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Μετά την επέμβαση, ο χειρουργός μπορεί να μεγαλώσει ή να μικρύνει το άνοιγμα του δακτυλίου τρυπώντας τη δεξαμενή μέσα από το δέρμα με μία λεπτή βελόνα και προσθέτοντας ή αφαιρώντας υγρό να φουσκώσει ή να ξεφουσκώσει το μπαλόνι. Με αυτό τον τρόπο, το μέγεθος του ανοίγματος (για το οποίο ο ιατρικός όρος είναι "στόμα") μπορεί να ποικίλλει. Αυτό σημαίνει ότι το σύστημα LAP-BAND είναι μία μοναδική χειρουργική θεραπεία, διότι το "στόμα" μπορεί να μεταβληθεί χωρίς να χρειαστεί άλλη χειρουργική επέμβαση.

Τα πλεονεκτήματα του συστήματος LAP-BAND με μια ματιά:
Η μέθοδος του συστήματος LAP-BAND είναι:
Φιλικό προς τον ασθενή: από όλες τις επεμβάσεις για τη μείωση του μεγέθους του στομάχου, αυτή είναι η λιγότερο διεισδυτική, εφόσον γίνεται συνήθως με τη βοήθεια του λαπαροσκοπίου. Το LAP-BAND μπορεί να ρυθμιστεί αργότερα χωρίς επέμβαση.
Ακριβές: είναι η μόνη επέμβαση στην οποία μπορεί να αποφασιστούν ακριβώς το μέγεθος που θα έχει το μικρό μέρος του στομάχου, καθώς και η διάμετρος του στόματος.
Ρυθμιζόμενο: δεν απαιτείται επιπλέον επέμβαση για να ρυθμιστεί η διάμετρος του στόματος.
Ελάχιστα τραυματικό: δεν υπάρχουν κοψίματα, συρραφές ή βλάβες στο στομάχι.
Χωρίς αμετάκλητες βλάβες: αν, για κάποιους απρόβλεπτους λόγους, το σύστημα LAP-BAND χρειαστεί να αφαιρεθεί, το στομάχι θα επιστρέψει στο αρχικό του σχήμα. Παρ' όλο που δεν είναι αυτός ο στόχος του, εν τούτοις, το σύστημα LAP-BAND μπορεί να αφαιρεθεί χωρίς προβλήματα.
Γρήγορο: σε κανονικές συνθήκες θα είστε σε θέση να επιστρέψετε σπίτι σας σε δύο (2) με τέσσερις (4) ημέρες μετά την επέμβαση.

Πόσο βάρος μπορείτε να χάσετε με το σύστημα LAP-BAND;

Κατά μέσον όρο, μπορείτε να χάστε το μισό ή τα δύο τρίτα του επιπλέον βάρους σας με τη βοήθεια αυτού του συστήματος. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι το σύστημα LAP-BAND είναι ένα βοήθημα για να επιτύχετε μόνιμα αποτελέσματα μειώνοντας την όρεξή σας και επιβραδύνοντας την πέψη. Εν τούτοις, όσο επιτυχής και να είναι η επέμβαση είναι πολύ σημαντικό να καταλάβετε ότι και εσείς πρέπει να έχετε ενεργό ρόλο στην προσπάθεια να χάσετε βάρος και να μην το ξαναπάρετε. Ακόμη και με το LAP-BAND θα πρέπει να υιοθετήσετε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής για όλη την υπόλοιπη ζωή σας.

Ποιοι χρειάζονται το σύστημα LAP-BAND;

Προκειμένου να αποδειχθεί αν το σύστημα αυτό είναι σωστό για εσάς, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα ακόλουθα κριτήρια:
1. Η ηλικία σας να είναι μεταξύ 18 και 60 ετών.
2. Το βάρος σας να είναι το διπλάσιο ή και παραπάνω από το ιδανικό σας βάρος ή να είναι τουλάχιστον 45 κιλά παραπάνω από το ιδανικό σας βάρος.
3. Αν πάσχετε από φανερά προβλήματα υγείας, τα οποία συνδέονται με την παχυσαρκία, όπως σακχαρώδης διαβήτης, προβλήματα αρθρώσεων, καρδιολογικά προβλήματα ή άπνοια ύπνου (ροχαλητό με σταμάτημα αναπνοής σε σταθερά χρονικά διαστήματα).
4. Αν είστε υπέρβαροι περισσότερες από πέντε (5) χρόνια.
5. Αν έχετε κάνει σοβαρές προσπάθειες να χάσετε βάρος, οι οποίες πιθανόν να ήταν επιτυχημένες, αλλά το βάρος επανήλθε.
6. Αν δεν πάσχετε από κάποια άλλη ασθένεια, η οποία μπορεί να προκάλεσε την παχυσαρκία. 7. Αν είστε έτοιμοι να κάνετε δραστικές αλλαγές στον τρόπο διατροφής και στον τρόπο ζωής σας.
8. Αν δεν κάνετε υπερβολική χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών.


Το υπόλοιπο της ζωής σας

Όποια και αν είναι η κατάστασή σας, θα πρέπει να καλύπτετε αυτά τα οκτώ κριτήρια για να θεωρήσουμε ότι το σύστημα LAP-BAND είναι σωστό για εσάς. Μη διστάσετε να ζητήσετε τη γνώμη του θεράποντος χειρουργού σας. Η άσκηση, επίσης, θα πρέπει να παίξει τον ίδιο σημαντικό ρόλο στο νέο τρόπο ζωής σας, όπως και οι νέες σας διατροφικές συνήθειες. Μπορείτε να συμβουλευτείτε ένα φυσιοθεραπευτή ή γυμναστή. Η κατάλληλη άσκηση δεν είναι καλή μόνο για τη γενικότερη κατάσταση της υγείας σας, αλλά θα σας βοηθήσει και στη μάχη σας ενάντια στο επιπλέον βάρος.

Αν νομίζετε ότι θα χρειαστείτε ψυχολογική υποστήριξη συζητείστε το με τον θεράποντα ιατρό σας. Μπορεί να σας υποδείξει έναν ψυχολόγο.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την θεραπεία της νοσογόνου παχυσαρκίας με το Σύστημα LAP - BAND , μην διστάσετε να συζητήσετε με τον γιατρό σας.

Το άρθρο έχει γράψει ο: Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,Χειρουργός - Λαπαροσκόπος

Πηγή: www.laplaser.gr
 
posted by e-physician at 12:36 AM | Permalink | 3 Σχόλια
Checkit
Friday, January 27, 2006
Η ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΩΝ ΟΓΚΩΝ ΤΩΝ ΕΞΩΗΠΑΤΙΚΩΝ ΧΟΛΗΦΟΡΩΝ
Η ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΩΝ ΟΓΚΩΝ ΤΩΝ ΕΞΩΗΠΑΤΙΚΩΝ ΧΟΛΗΦΟΡΩΝ


ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΧΟΛΗΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΗΣ

Περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1777 και με επιτυχία πρωτοθεραπεύθηκε το 1890 [1]. Η συχνότητα του καρκίνου της χοληδόχου κύστης ανέρχεται στο 3-4% όλων των όγκων του γαστρεντερικού συστήματος και περίπου στο 2% όλων των επεμβάσεων της χοληδόχου κύστης. Στο γενικό πληθυσμό ανέρχεται σε 2,5 περιπτώσεις ανά 100.000 κατοίκους [1].

Ο καρκίνος της χοληδόχου κύστης είναι πιο συχνός στις γυναίκες σε αναλογία 3:1 συγκριτικά με τους άντρες, με μεγαλύτερη συχνότητα σε μέση ηλικία 65 έτη [2]. Ο συνδυασμός χολολιθίασης και καρκίνου χοληδόχου κύστης είναι γνωστός από πολλά χρόνια (εικόνα 1). Το 70-90% των καρκίνων αυτών συνυπάρχει με χολολιθίαση, ενώ το 0,4% του συνόλου των χολολιθιάσεων συνυπάρχει με καρκίνο της χοληδόχου κύστης [1].




Εικόνα 1. CT scan που δείχνει χολολιθίαση, ανώμαλο τοίχωμα και διάταση χοληδόχου κύστης

Ο συνδυασμός χολολιθίασης και καρκίνου φαίνεται να σχετίζεται με το μέγεθος των λίθων. Παρατηρήθηκε ότι, μεγαλύτερος λίθος, μεγαλύτερη συχνότητα καρκίνου [3]. Η ύπαρξη χοληστερινικών κρυστάλλων στη χοληδόχο κύστη πειραματόζωων αυξάνει τη συχνότητα καρκίνου από 6% σε 68% [1]. Μεγαλύτερη συχνότητα καρκίνου παρατηρείται επίσης σε χρόνιους φορείς τυφοειδούς [4].

Ο καρκίνος της χοληδόχου κύστης διακρίνεται παθολογοανατομικά σε 5 στάδια (Πίνακας 1).

Σταδιοποίηση Καρκίνου Χοληδόχου Κύστης
­­­­­­­­­­­­­­­­­­ ΣΤΑΔΙΟ ΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΟΓΚΟΥ
Ι Εντόπιση μόνο στο βλεννογόνο
ΙΙ Εντόπιση σε βλεννογόνο και μυϊκό χιτώνα
ΙΙΙ Εντόπιση σε βλεννογόνο, μυϊκό και υπορογόνιο χιτώνα
IV Εντόπιση σε όλο το πάχος του τοιχώματος και το
το λεμφαδένα της κυστικής αρτηρίας
V Επέκταση πέραν της χοληδόχου κύστης

Η συμπτωματολογία του καρκίνου της χοληδόχου κύστης είναι ίδια με αυτή της χολολιθίασης. Οι ασθενείς συχνά παρουσιάζουν προχωρημένη νόσο με μη ειδικά σημεία αδιαθεσίας, απώλεια βάρους, ανορεξία ή αποφρακτικό ίκτερο. Ενίοτε προσέρχονται με μάζα στο δεξιό υποχόνδριο.

Η διάγνωση συχνά δε γίνεται προεγχειρητικά, αλλά διεγχειρητικά κατά την αντιμετώπιση ικτέρου ή οξείας χολοκυστίτιδας. Άλλες φορές η διάγνωση τίθεται μετεγχειρητικά από το αποτέλεσμα της ιστολογικής εξέτασης, γεγονός που είναι συχνό στα πρώϊμα στάδια, ή σε συνύπαρξη εμπυήματος.

Όταν ο όγκος είναι σταδίου Ι ή ΙΙ, η χολοκυστεκτομή είναι επαρκής. Η επέκταση του όγκου σε βαθύτερα επίπεδα χειροτερεύει την πρόγνωση. Παρατηρήθηκε 5ετής επιβίωση 64% σε ασθενείς σταδίου Ι και ΙΙ, ενώ κανείς ασθενής σταδίου ΙV δεν επιβίωσε άνω των 2,5 ετών [5]. Σε ασθενείς σταδίου ΙΙΙ και IV μαζί με τη χολοκυστεκτομή πρέπει να γίνεται ευρεία σφηνοειδής εκτομή του ήπατος γύρω από την κοίτη της χοληδόχου κύστης σε έκταση 2-3 cm, καθώς και λεμφαδενικός καθαρισμός [6]. Πιο ριζική ηπατεκτομή, ακόμη και δεξιά ηπατεκτομή, δε φαίνεται να αποδίδει περισσότερα από τη σφηνοειδή εκτομή [7]. Για ασθενείς σταδίου V η θεραπεία είναι παρηγορητική, όπως αντιμετώπιση του ικτέρου με παροχέτευση του κνησμού και της χολαγγειίτιδας.

Η ακτινοθεραπεία και η χημειοθεραπεία, παρόλο που χρησιμοποιούνται, δεν φαίνεται να βελτιώνουν το αποτέλεσμα της χειρουργικής θεραπείας.

Η πρόγνωση είναι φτωχή με μέση επιβίωση 6 μήνες. Λιγότερο από το 5% επιζούν για 5 χρόνια αφού το 90% των ασθενών παρουσιάζουν νόσο σταδίου V. Η έγκαιρη χειρουργική θεραπεία αποτελεί τη μόνη λύση στο πρόβλημα. Ο έλεγχος της χοληδόχου κύστης κατά τη χολοκυστεκτομή για λιθίαση είναι αναγκαίος, ώστε σε συνύπαρξη καρκίνου να εκτιμηθεί το στάδιο και να γίνει η κατάλληλη επέμβαση με σκοπό τη βελτίωση της επιβίωσης.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΕΞΩΗΠΑΤΙΚΩΝ ΧΟΛΗΦΟΡΩΝ ΠΟΡΩΝ

Το καρκίνωμα των εξωηπατικών χοληφόρων πόρων είναι πιο σπάνιο από αυτό της χοληδόχου κύστης. Σε αντίθεση με τον καρκίνο της χοληδόχου κύστης, ο καρκίνος των εξωηπατικών χοληφόρων πόρων παρατηρείται συχνότερα στους άντρες σε ηλικία 50-70 έτη [8,9]. Όπως και στον καρκίνο της χοληδόχου κύστης, έτσι και σ’ αυτόν των εξωηπατικών χοληφόρων πόρων, υπάρχει συσχέτιση με τη συνύπαρξη χολολίθων. Το 25-57% των καρκίνων των χοληφόρων πόρων συνυπάρχει με λιθίαση. Επίσης ασθενείς με συγγενή ίνωση ή συγγενείς κύστεις χοληφόρων, καθώς και ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα, παρουσιάζουν αυξημένη συχνότητα καρκίνου εξωηπατικών χοληφόρων [7].

Ο καρκίνος των εξωηπατικών χοληφόρων πόρων ταξινομείται ανάλογα με τη θέση του στο σύστημα των χοληφόρων πόρων. Γενικά οι όγκοι χωρίζονται σε 3 μεγάλες κατηγορίες: (1) όγκοι άνω τριτημορίου, (2) όγκοι μέσου τριτημορίου και (3) όγκοι κάτω τριτημορίου [8,9]. Πιο συχνή εντόπιση είναι στο άνω τριτημόριο, όπου συμπεριλαμβάνεται και η συμβολή δεξιού και αριστερού ηπατικού πόρου. Οι όγκοι αυτοί του άνω τριτημορίου ονομάζονται όγκοι Klatzkin [10]. Το μέσο τριτημόριο περιλαμβάνει το τμήμα από τη συμβολή του κυστικού πόρου με τον κοινό ηπατικό μέχρι το άνω χείλος του δωδεκαδακτύλου. Το κάτω τριτημόριο περιλαμβάνει το τμήμα από το άνω χείλος του δωδεκαδακτύλου μέχρι την αρχή της ληκύθου του Vater, χωρίς αυτή να συμπεριλαμβάνεται στο κάτω τριτημόριο (αποτελεί χωριστή οντότητα).

Ο ίκτερος αποτελεί το πιο συχνό σύμπτωμα και ακολουθούν το κοιλιακό άλγος και η χολαγγειίτιδα. Σε προχωρημένα στάδια, απώλεια βάρους, ανορεξία, κνησμός ή αναιμία συμπληρώνουν την κλινική εικόνα.

Οι υπέρηχοι και η αξονική τομογραφία δείχνουν διάταση χοληφόρων κεντρικά του όγκου, αλλά σπάνια αναδεικνύουν τον όγκο. Η διαδερμική χολαγγειογραφία ή η παλίνδρομη χολαγγειοπαγκρεατογραφία είναι πολύτιμες εξετάσεις για την ακριβή διάγνωση, αλλά και θεραπεία, όταν αυτή είναι παρηγορητική. Από τις εξετάσεις αυτές η διαδερμική είναι προτιμότερη για κεντρικού όγκους, ενώ η ERCP για περιφερικούς. Η μαγνητική τομογραφία και ειδικότερα η μαγνητική χολαγγειοπαγκρεατογραφία, αποτελεί πολυτιμότατη μέθοδο για τη διάγνωση της νόσου.

Σε όγκους μέσου τριτημορίου αν είναι μικροί, μπορεί να γίνει εκτομή του όγκου σε υγιή όρια και επανααναστόμωση. Αν είναι μεγάλοι, η χολοπεπτική αναστόμωση αποτελεί τη σωστή λύση μετά την εκτομή. Για όγκους του κάτω τριτημορίου είναι αναγκαία η παγκρεατοδωδεκαδακτυλεκτομή κατά Whipple ή κατά Traverso-Longmire. Όγκοι μέσου και κάτω τριτημορίου έχουν καλύτερη πρόγνωση απ’αυτούς του άνω τριτημορίου.

Για όγκους του άνω τριτημορίου υπάρχει διχογνωμία αναφορικά μες την έκταση της εκτομής. Η πρόγνωση είναι πολύ φτωχή με θνητότητα 80-90% εντός της πενταετίας. Αν δεν υπάρχουν γενικές αντενδείξεις για χειρουργική επέμβαση, η ερευνητική λαπαρατομία επιβάλλεται σε όλους τους δυνητικά εξαιρεέσιμους όγκους. Η λοβεκτομή του ήπατος ενδείκνυται σα δυνητικά θεραπευτική τεχνική. Δεξιά εκτεταμένη ηπατεκτομή ενδείκνυται σε όγκους που επεκτείνονται στο δεξιό ηπατικό πόρο ή διηθούν τα αγγεία του δεξιού λοβού. Αριστερά λοβεκτομή ή εκτεταμένη αριστερά ηπατεκτομή ενδείκνυται σε όγκους που επεκτείνονται στον αριστερό ηπατικό πόρο, εντός του αριστερού λοβού του ήπατος. Η χρήση ενδοαυλικών ναρθήκων (stents) είναι αναγκαία αφού η υποτροπή του όγκου ή η στένωση της αναστόμωσης είναι συχνά μετεγχειρητικά, ενώ η μακροχρόνια παραμονή των ναρθήκων επιτρέπει την παρακολούθηση με χολαγγειογραφία [4].

Πιο επιθετική χειρουργική θεραπεία με αποκατάσταση των αγγείων έχει χρησιμοποιηθεί για πιο εκτεταμένους όγκους με αμφίβολα αποτελέσματα. Μεταμόσχευση ήπατος έχει επίσης χρησιμοποιηθεί, αλλά τα υψηλά ποσοστά υποτροπής αποθαρρύνουν την ένδειξή της στη θεραπεία των όγκων αυτών.

Οι όγκοι Klatzkin θεωρούνται ανεγχείρητοι όταν: (1) υπάρχουν μεταστάσεις στους γύρω ιστούς ή το περιτόναιο, (2) όταν διηθεί την πυλαία ή το δεξιό και αριστερό κλα΄δο της πυλαίας ή τη δεξιά και αριστερή ηπατική αρτηρία, (3) όταν ο όγκος εκτείνεται εντός της δεύτερης σειράς ηπατικών κλάδων αμφοτέρων των λοβών (εικόνα 2).


Εικόνα 2. Όγκος Klatzkin που διηθεί δεξιό και αριστερό ηπατικό πόρο (ανεγχείρητος)

Σε ασθενείς με ανεγχείρητους όγκους, η παροχέτευση του χοληφόρου δέντρου πρέπει να επιχειρείται πάντα. Η εγχείρηση Longmire (σφηνοειδής εκτομή στο πλάγιο τμήμα του αριστερού λοβού και αναστόμωση με έλικα νήστιδας) και η προσπέλαση μέσω του στρογγύλου συνδέσμου, αποτελούν λύσεις παροχέτευσης. Το δεξιό χοληφόρο δέντρο μπορεί να προσπελασθεί πίσω από την κοίτη της χοληδόχου κύστης. Η χρήση σωλήνα δίκην U επίσης μπορεί να δόσει λύση στο πρόβλημα.

Η τοποθέτηση ναρθήκων (stents) διαδερμικά ή κατά την ERCP αποτελούν άριστη εναλλακτική λύση σε ανεγχείρητους όγκους.

Η χημειοθεραπεία δεν έχει δώσει καλά αποτελέσματα. Η ακτινοθεραπεία εξωτερικά ή διεγχειρητικά ή τοπικά με ραδιενεργό ιρίδιο (192Ir) φαίνεται κάτι να προσφέρει χωρίς όμως να έχουν πλήρως αποδιασαφηνισθεί τα πιθανά οφέλη της.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Piehler JM, Crichlow RW: Primary cancer of the gallbladder: a collective review. Surg. Gynecol. Obstet. 1978; 147: 929
2. Morrow CE, Sutherland DE Florack G, Eisenberg MM, Grage TB: Primary gallbladder carcinoma. Surgery 1983; 94: 709
3. Diehl AK: Gallstone size and the risk of gallbladder cancer. JAMA 1983; 250: 2323.
4. Nahrwold DL, Dawes LD: Biliary Neoplasms. In Greenfield LJ et al (eds): Surgery:Scientific Principles and Practice. J.B. Lippincott co, Philadelphia1993; pp953-964.
5. Bergdahl L: Gallbladder carcinoma first diagnosed at microscopic examination of gallbladders removed for presumed benign disease. Ann. Surg. 1980; 191: 19.
6. Glenn F, Hayes DM: The scope of radical surgery in the treatment of malignant tumors of the extrahepatic biliary tract. Surg. Gynecol. Obstet. 1954; 99: 529
7. Moosa AR, Anagnost M, Hall AW, Moraldi A, Skinner DB: The continuing challenge of gallbladder cancer. Am. J. Surg. 1975; 130: 57.
8. Tompkins RK, Treatment and prognosis in bile duct cancer. World J. Surg. 1988; 12: 109.
9. Langer JC, Langer B, Taylor BR, Zeldin R, Cummings B: Carcinoma of the extrahepatic bile ducts. Surgery 1985; 98: 752.
10. Ottow RT, August DA, Sugarbaker PH: Treatment of proximal biliary tract carcinoma. Surgery 1985; 97: 251.

Το άρθρο είναι του Δρ Ευάγγελου Κ. Τσιμογιάννη, FACS, FABI ,Διευθυντή Χειρουργικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων "Γ. Χατζηκώστα"

Μπορείτε να το κατεβάσετε κάνοντας κλικ

  • εδώ

    • Πηγή: www.medai.gr

     
    posted by e-physician at 3:51 PM | Permalink | 1 Σχόλια
    Checkit
    Thursday, January 26, 2006
    Η τηλεόραση επηρεάζει αρνητικά τη σεξουαλική ζωή/ TV in the bedroom halves your sex life - study
    Η τηλεόραση επηρεάζει αρνητικά τη σεξουαλική ζωή/TV in the bedroom halves your sex life - study

    For information in English press the link at the end of this post


    Ρώμη: Σκέφτεστε να τοποθετήσετε μια συσκευή τηλεόρασης στο υπνοδωμάτιο σας; Ξανασκεφτείτε το διότι μπορεί να κάνετε κακό στην ερωτική σας ζωή, όπως τουλάχιστον διαπιστώνουν Ιταλοί ερευνητές.

    Σύμφωνα με τηλεγράφημα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters, η Ιταλίδα σεξολόγος Σερενέλλα Σαλομόνι διαπίστωσε ότι τα ζευγάρια που έχουν τηλεόραση στο υπνοδωμάτιο τους κάνουν έρωτα με τη μισή συχνότητα απ' αυτή των ζευγαριών που δεν έχουν τηλεόραση στο υπνοδωμάτιο.

    «Αν δεν υπάρχει τηλεοπτικός δέκτης στην κρεβατοκάμαρα, η συχνότητα της ερωτικής πράξης διπλασιάζεται» υποστηρίζει η Δρ Σαλομόνι, η οποία σε συνεργασία με ψυχολόγους έθεσε υπό ιατρική παρακολούθηση 523 ζευγάρια με σκοπό τη μελέτη της επίδρασης της τηλεόρασης στην ερωτική ζωή του ατόμου.

    Κατά μέσο όρο, οι Ιταλοί που δεν είχαν τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρα έκαναν έρωτα δυο φορές την εβδομάδα ή οκτώ φορές το μήνα. Ο αριθμός αυτός μειωνόταν κατά μέσο όρο στις τέσσερις φορές τον μήνα στα ζευγάρια που είχαν τηλεόραση στο υπνοδωμάτιο.

    Για τα ζευγάρια άνω των 50 ετών, μάλιστα, η αρνητική επίδραση της τηλεόρασης ήταν προφανέστερη, με τον μέσο αριθμό των επτά φορών το μήνα να πέφτει στις μόλις 1,5 φορές.


    Από τη μελέτη διαπιστώθηκε ότι συγκεκριμένα τηλεοπτικά προγράμματα, εν αντιθέσει με άλλα, παρεμπόδιζαν το πάθος. Οι ταινίες βίας έθεταν τέλος στις σεξουαλικές σχέσεις των μισών περίπου ζευγαριών, ενώ τα τηλεοπτικά προγράμματα με κοινωνικό περιεχόμενο ανέστειλαν το πάθος στο ένα τρίτο των ζευγαριών.

    Πηγή: www.in.gr


    For information in English press here:http://reutershealth.com/archive/2006/01/16/eline/links/20060116elin024.html
     
    posted by e-physician at 5:36 PM | Permalink | 2 Σχόλια
    Checkit
    Εφαρμογή των Laser στην Οφθαλμολογία
    Εφαρμογή των Laser στην Οφθαλμολογία

    Η χειρουργική, έχει βελτιωθεί εντυπωσιακά κατά τη διάρκεια των προηγούμενων αιώνων. Οι νέες ιατρικές συσκευές συμπεριλαμβανομένων και των λέιζερ έχουν βοηθήσει τους χειρουργούς να κάνουν περισσότερα για τους ασθενείς τους ,από οτι θα μπορούσαν με το χειρουργικό νυστέρι.
    Τα λέιζερ χρησιμοποιήθηκαν αρχικά στην οφθαλμολογία στις αρχές της δεκαετίας του '60. Από τότε, έχουν καταδειχθεί πολλά οφέλη της χειρουργικής επέμβασης με λέιζερ στην οφθαλμολογία .

    Τι είναι λέιζερ;
    Τα λέιζερ είναι χειρουργικές συσκευές, που χρησιμοποιούν τα εξαιρετικά υψηλής ενέργειας φωτεινά κύματα ,για να μεταχειριστούν τον ιστό. Τα λέιζερ έχουν τεράστια χειρουργικά οφέλη, που βελτιώνουν την ποιότητα της θεραπείας για τους ασθενείς. Διαφορετικοί τύποι λέιζερ χρησιμοποιούνται για να θεραπεύσουν ποικίλες καταστάσεις.

    Τι είναι χειρουργική επέμβαση με λέιζερ;
    Όπως άλλες χειρουργικές διαδικασίες, η χειρουργική επέμβαση λέιζερ αλλάζει-διαμορφώνει τον ανθρώπινο ιστό. Η ενέργεια των λέιζερ μπορεί επίσης "να ενεργοποιήσει" τα φάρμακα ,έτσι ώστε να θεραπεύσουν μια ασθένεια. Διαφορετικοί τύποι λέιζερ χρησιμοποιούνται σε πολλά είδη χειρουργικής επέμβασης ματιών.

    Οι Οφθαλμολόγοι εκτελούν χειρουργική επέμβαση με λέιζερ στις παρακάτω περιπτώσεις:

    *Για να βοηθήσουν να μειωθεί η απώλεια της όρασης που προκλήθηκε λόγω διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας.
    *Για να αποκατασταθεί η όραση μετά από χειρουργική επέμβαση καταρράκτη.
    *Για να μειωθεί η υψηλή πίεση των ματιών σε ασθενείς με γλαύκωμα.
    *Για να βοηθήσουν να μειωθεί ή να εξαλειφθεί η ανάγκη για γυαλιά .
    *Για να θεραπεύσουν καρκινώδεις περιοχές μέσα στο μάτι και ,
    *Για τις κοσμητικές επεξεργασίες των βλέφαρων.


    Ποιοι μπορούν να εκτελέσουν τη χειρουργική επέμβαση με λέιζερ;

    Η χειρουργική επέμβαση με λέιζερ είναι χειρουργική επέμβαση, αλλά χωρίς τη χρησιμοποίηση χειρουργικού νυστεριού. Οποιαδήποτε χειρουργική διαδικασία ανεξάρτητα από το πόσο "απλή" φαίνεται, έχει τη δυνατότητα να γίνει περίπλοκη και να προκαλέσει σοβαρές συνέπειες στον ασθενή. Το κλειδί για μια καλή έκβαση , είναι η προσεκτική επιλογή των ασθενών ,που θα ωφελούνταν από τη χειρουργική επέμβαση, από έναν πεπειραμένο αλλά και επιδέξιο χειρουργό. Ο χειρουργός που χρησιμοποιεί τα λέιζερ πρέπει να ξέρει την τεχνολογία, να έχει εκπαιδευθεί καλά στη χρήση τους και να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις πιθανές περιπλοκές-επιπλοκές.
    Λόγω των παραπάνω, μόνο οι ιατροί πρέπει να εκτελούν τη χειρουργική επέμβαση.

    Οι οφθαλμολόγοι βρίσκονται μεταξύ των πρωτοπόρων και των καινοτόμων στον τομέα της χειρουργικής επέμβασης με λέιζερ. Γίνονται ειδικοί στις τεχνικές χειρουργικών επεμβάσεων με λέιζερ, παρακολουθώντας σειρά μαθημάτων κατάρτισης, συνεχόμενων εκπαιδευτικών σεμιναρίων και μέσω της εκτέλεσης των χειρουργικών επεμβάσεων ,υπό την καθοδήγηση των πιο πεπειραμένων χειρουργών.

    Οι πιθανές παρενέργειες της χειρουργικής επέμβασης με λέιζερ είναι:

    Όπως άλλα χειρουργικά εργαλεία, έτσι και τα λέιζερ είναι κάποιες φορές επικίνδυνα. Συγκεκριμένοι κίνδυνοι που συνδέονται με τα λέιζερ που χρησιμοποιούνται για την οφθαλμική χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνουν την αιμορραγία, αύξηση της πίεσης στο μάτι, κάλυψη του κερατοειδούς χιτώνα , σημάδι στον αμφιβληστροειδή (η φωτοευαίσθητη περιοχή στο πίσω μέρος του ματιού), και το σχηματισμό καταρράκτη. Οποιοσδήποτε από τους παραπάνω κινδύνους θα μπορούσε να οδηγήσει σε απώλεια όρασης.

    Οδηγίες

    Λόγω των κινδύνων της χειρουργικής επέμβασης με λέιζερ, και για να προφυλαχθείτε από την επικίνδυνη και ακατάλληλη χρήση των λέιζερ, ακριβείς οδηγίες έχουν καθοριστεί για τη χρήση των λέιζερ στη θεραπεία των ασθενών . Η διοίκηση τροφίμων και φαρμάκων (FDA) ελέγχει όλα τα ιατρικά εργαλεία συμπεριλαμβανομένων των οφθαλμικών λέιζερ. Επιπλέον, διάφορες χειρουργικές κοινωνίες ,έχουν αναπτύξει οδηγίες και πολιτικές σχετικά με τα ιατρικά προσόντα των χειρουργών, που θα πρέπει να εκτελούν τη χειρουργική επέμβαση με λέιζερ.

    Έκβαση εγχείρησης

    Για να μπορέσει να εξασφαλιστεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε μια χειρουργική επέμβαση με λέιζερ, ο χειρούργος πρέπει να κάνει τα εξής:
    *Ακριβή διάγνωση του προβλήματος.
    *Εξετάστε την υγεία καθώς και τις ανάγκες όρασης του ασθενούς
    *Επιλέξτε την κατάλληλη θεραπεία αφού εξετάσετε όλες τις πιθανές επιλογές
    *Σιγουρευτείτε ότι η θεραπεία δίνεται την κατάλληλη χρονική στιγμή
    *Σιγουρευτείτε ότι τα κατάλληλα φάρμακα χρησιμοποιούνται σωστά μετά από τη χειρουργική επέμβαση

    Όπως σε οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση, η έκβαση της εγχείρησης εξαρτάται από την τεχνική ικανότητα και την εμπειρία του χειρουργού, τη σωστή και έγκαιρη αναγνώριση καθώς και τη διαχείριση των αναμενόμενων και απροσδόκητων συνεπειών της θεραπείας.


    Πρέπει να κάνω χειρουργική επέμβαση με λέιζερ;
    Η χειρουργική επέμβαση με λέιζερ δεν είναι ούτε απλή , ούτε και ακίνδυνη. Πρέπει να συζητήσετε την κατάσταση και τις επιλογές σας με τον οφθαλμίατρό σας, για να δείτε εάν είστε υποψήφιος για τη χειρουργική επέμβαση λέιζερ.

    Πού μπορώ να πάρω περισσότερες πληροφορίες;

    Ο οφθαλμίατρός σας είναι η καλύτερη πηγή πληροφοριών για τη χειρουργική επέμβαση με λέιζερ , καθώς επίσης για την υγεία και την ασφάλεια των ματιών.


    Πηγή:American Academy of Ophthalmology
     
    posted by e-physician at 12:32 AM | Permalink | 2 Σχόλια
    Checkit
    Wednesday, January 25, 2006
    ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΤΩΝ LASER ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ
    ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΤΩΝ LASER ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ



    ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
    Η ακτίνα Laser μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη θέση των βελονών και να διεγείρει ανάλογα τα σημεία του βελονισμού. Γενικά στον Βελονισμό, προτιμώνται τα soft Laser διότι είναι απολύτως ακίνδυνα, τα αποτελέσματά τους είναι πλήρως αναστρέψιμα και είναι πιό κατάλληλα για να υποστηρίζουν την φυσιολογική δραστηριότητα του οργανισμού. Κυρίως χρησιμοποιούνται οι εξής τύποι Laser στον βελονισμό: ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
    Στη δερματολογία χρησιμοποιούνται κυρίως τα Laser CO2 και Ag. Το Laser CO2 δίδει υπέρυθρη ακτινοβολία στo αόρατο φάσμα με μήκος κύματος 1600 nm. Το Laser Ag δίδει γαλαζοπράσινο φως στο ορατό φάσμα με μήκος κύματος 488-518 nm και ισχύ 1-2,5 mw.
    Η ευρεία εφαρμογή τους στην Αισθητική δερματολογία και στη πλαστική χειρουργική οφείλεται στο ότι έχουν τις εξής ιδιότητες:
    1. Αυξάνουν την παραγωγή πρωτεινών, κολλαγόνου και ελαστίνης που είναι βασικά συστατικά του δέρματος.
    2. Προωθούν την κυτταρογέννεση.
    3. Συμβάλλουν στην ταχύτερη παροχέτευση της λέμφου.
    4. Προκαλούν βελτίωση του τόνου του δέρματος.
    5. Απάλυνση των μικρών ρυτίδων.
    6. Απάλυνση των πρόσφατων ραγάδων (στήθος, κοιλιά, μηροί).
    7. Βελτίωση της κυτταρίτιδας.
    8. Απομάκρυνση των τοξινών.
    9. Προώθηση του μεταβολισμού των λιποκυττάρων.
    10. Εξαφάνιση (με εξαέρωση) των σπίλων των κηλίδων και των τατουάζ.
    Τα θεραπευτικά τους αποτελέσματα δεν είναι άμμεσα ορατά, αλλά εμφανίζονται ύστερα από ώρες ή και ημέρες μετά την θεραπεία.

    ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΑ
    Μεγάλη απήχηση βρίσκουν τα Laser στη διόρθωση της μυωπίας, όπου χρησιμοποιείται το excimer Laser το οποίο προκαλεί επιπέδωση του κερατοειδούς. Επίσης στην επικόληση του αποκοληθέντος αμφιβληστροειδούς. Και στις δύο περιπτώσεις η μέθοδος είναι γρήγορη, ανώδυνη, ακίνδυνη, ασφαλής και ακριβής.


    ΑΓΓΕΙΟΛΟΓΙΑ
    Τα Laser μπορούν να φανούν χρήσιμα στη θεραπεία κιρσών, φλεβεκτασιών και ευρυαγγειών.


    ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΑ
    Στον τομέα αυτό αντιμετωπίζονται με Laser Co2 η αγγειοκινητική ρηνίτιδα, πολύποδες φωνητικών χορδών, αμυγδαλεκτομή, χρόνια υπερτροφική φαρυγγίτιδα.

    ΠΝΕΥΜΟΝΟΛΟΓΙΑ
    Αντιμετωπίζονται ενδοβρογχικοί όγκοι καλοήθεις ή κακοήθεις με Laser Ag, Nb - YAG ή CO2.

    ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΙΑ
    Γαστρίτις, έλκοι, καλοήθεις ή καρκινικοί, κολίτις, πολύποδες, αιμορροίδες, μπορούν να αντιμετωπισθούν με Laser Ag ή YAG.

    ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΑ
    Στον τομέα της γυναικολογίας χρησιμοποιούνται τα Laser CO2, He-Ne και Nb-YAG.
    Ενδείξεις: Ενδομητρίωση, τραχηλίτιδες, τραχηλικές ενδοεπιθηλιακές νεοπλασίες, μικροχειρουργική (κονδυλώματα, πολύποδες, λαπαροσκόπηση, υστεροσκόπηση), και όλες οι προκαρκινικές καταστάσεις κόλπου και αιδείου.

    ΚΑΡΔΙΟXΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ
    Επίσης στην καρδιοχειρουργική άρχισε πρόσφατα η εφαρμογή τους, η οποία περιορίζεται στην καταστροφή παθολογικών ιστών, αναστομώσεις αγγείων και διανοίξεις αρτηριών.

    ΝΕΥΡΟXΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ
    Διάφοροι όγκοι εγκεφάλου και νωτιαίου μυελού, αρτηριοφλεβικές διαμαρτίες, εγχειρήσεις αγγείων γίνονται τώρα με την χρήση Laser Nb-YAG, CO2, και Ag.

    ΟΔΟΝΤΟΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
    Τα soft Laserχρησιμοποιούνται σήμερα στην Οδοντοστοματολογία με πολύ καλά αποτελέσματα. Οι ενδείξεις τους είναι: Παροδοντίτις, λευκοπλακία, λειχήνες, ελκονεκρωτική ουλίτης, ουλίτης γενικά, άφθες, νευραλγία τριδύμου, κύστεις, σύνδρομο κροταφογναθικής διαρθρώσεως, τρισμός ξηρό φατνίο, επιχείλιος έρπης, πολφίτης πάραιση προσωπικού, αλλεργία σε μέταλλα κλπ.

    ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ
    Γενικά στη χειρουργική μπορεί το Laser όπως προαναφέραμε να αντικαταστήσει το νιστέρι.

    ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΗ
    Ταχύτερη ανάρρωση από κατάγματα, ρευματισμοί, αρθρίτιδες, δυσκαμψίες κλπ.


    ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ LASER ΠΟΥ XΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ
    Συνοψίζοντας, αναφέρουμε τα κυριότερα Laser που χρησιμοποιούνται στην Ιατρική και τις ιδιότητες τους.

    1. Laser CO2 (Διοξειδίου του άνθρακος). Μήκος κύματος 1600 nm. Υπάρχουν δύο τύποι: α) Ο παλαιόερος τύπος είναι υψηλής ενέργειας με ισχύ μέχρι 100w και χρησιμοποιείται για εξαέρωση και σαν νυστέρι. β) Ενας νεότερος τύπος έχει μικρότερη ισχύ και δεν παράγει θερμότητα έτσι ώστε να αποκαλείται Cold (κρύο) Laser και χρησιμοποιείται ή σαν νυστέρι, ή για πήξη.
    Το μήκος κύματος του CO2 είναι στην αόρατη πλευρά (υπέρυθρο) του φάσματος για αυτό και χρειάζεται μια παράλληλη ορατή ακτίνα που παράγεται από μία δεύτερη συσκευή Laser. Οι ακτίνες CO2 δεν μπορούν να μεταφερθούν με οπτικές ίνες και για αυτό χρειάζονται συστήματα κατόπτρων και πρισμάτων για να εστιαστούν στη βλάβη.
    Απορροφούνται από όλους τους ιστούς, εκτός από τα οστά λόγω της απορροφητικότητός τους από το νερό και έτσι μπορούν να χρεισιμοποιηθούν σε όλους τους ιστούς, αλλά όχι σε υγρό περιβάλλον.
    Δρούν με τη ζέστη και εξάτμιση του ύδατος των ιστών. Το ορατό χρώμα των ιστών δεν έχει σημασία όσον αφορά την προσρόφηση ενέργειας σε αυτό το μήκος κύματος.
    Επειδή οι ακτίνες τους απορροφώνται έντονα από το νερό, η εις βάθος διείσδυσή τους είναι μικρή και η τομή των ιστών μεγαλύτερη.

    2. Laser Nb-YAG (Neodymium-Ytrium, Aluminium, Garnet = Γρανίτης). Εχουν μήκος κύματος 100-1060 nm στην υπέρυθρη περιοχή του φάσματος.
    Εχουν μεγαλύτερη διείσδυτική ικανότητα στους ιστούς και παράγουν μεγαλύτερη προς τα πρόσω διάχυση, συγκριτικά με τα Laser CO2 και Ag με αποτέλεσμα εντονότερη πήξη πρωτεινών από ότι τα Laser Ag .
    Απορροφώνται περισσότερο από ιστούς με σκοτεινά χρώματα.
    Ενας νέος τύπος YAG των 1320 nm είναι ακόμη πιο εύχρηστο στην Ιατρική. Μπορεί να διοχετευθεί μέσα από οπτικές ίνες, διαθέτει μικρότερες συσκευές, απορροφάται περισσότερο από το νερό (10 nm) και προκαλεί καλύτερη περιφερειακή πήξη σε περιοχές που εξαερούνται.

    3. Laser Ag (Αργόν). Ηταν τα πρώτα που χρησημοποιήθηκαν ευρέως στην Ιατρική, αρχικά για καυτηριάσεις αγγείων του αμφιβληστροειδούς.
    Εχουν μήκος κύματος 488-518 nm και εκπέμπουν γαλαζοπράσινο φως. Η δράση τους εξαρτάται από το χρώμα του ιστού. Απορροφώνται καλύτερα από ιστούς που έχουν συμπληρωματικά χρώματα, π.χ. κόκκινο, δηλαδή αιμοβριθείς περιοχές. Προκαλούν μαγαλύτερη εξάτμιση και μικρότερη προς τα πρόσω διασπορά από τα Laser Nb-YAG.
    Λόγω του μικρού μήκους κύματός τους, μπορούν να μεταφερθούν εύκολα μέσα σε ευλίγιστες οπτικές ίνες και λειτουργούν καλά σε υγρό περιβάλλον.

    4. Laser KTP 532 Είναι από τα νεότερα Laser με μήκος κύματος 532 nm, και δίδουν πράσινο φως. Μοιάζουν με τα Laser Ag αλλά παρουσιάζουν μεγαλύτερη απορρόφηση από την αιμοσφαιρίνη.

    5. Laser excimer Εχουν μικρό μήκος κύματος 193 nm στο υπεριώδες φάσμα και προκαλούν διάσπαση των μοριακών δεσμών (photo dissociation) με πολύ μεγάλη ακρίβεια.
    Απορροφώνται έντονα από το νερό και υπόσχονατι πολλά στην ιατρική διότι δεν έχουν θερμαντική δράση ενώ έχουν μεγάλη ακρίβεια.
    6. Laser με χρωστική (Dye). Εχουν μικρό μήκος κύματος 63 nm και εκπέμπουν κόκκινο φως. Εχουν μεγάλη διεισδυτική ικανότητα και χρησιμοποιούνται στην φωτοδυναμική θεραπεία. Χρησιμοποιώντας άλλες χρωστικές μπορούν να παραχθούν Laser με διαφορετικά μήκη κύματος.

    ΕΠΙΛΟΓΟΣ
    Τελειώνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι η θαυμαστή αυτή ακτίνα Laser δεν θα πρέπει να μας ενθουσιάσει τόσο ώστε να ξεχάσουμε τις παραδοσιακές θαυματουργές μας βελόνες. Πολλοί πιστεύουν ότι οι βελόνες είναι ανώτερες από τα Laser. Αλλωστε, η επμειρία της χρήσης των Laserείναι κατά πολύ μικρότερη των βελόνων. Ο χρόνος θα δείξει.
    Παρ' όλο που τα Laser υπόσχονται πολλά για το μέλλον και υποτίθεται ότι γνωρίζουμε αρκετά σχετικά με το όλο θέμα, εν τούτοις πολλά πεδία παραμένουν ακόμα ανεξερεύνητα.
    Ας μην ξεχνάμε ότι απαιτούνται παρισσότερες γνώσεις για τις πιθανές αντιδράσεις των ζώντων ιστών, βελτιώσεις στα εργαλεία και στον εξοπλισμό, και μεγαλύτερη προσοχή στα μέτρα προστασίας και ασφάλειας για τους γιατρούς, το προσωπικό και τους ασθενείς.
    Μελλοντικά, ενδέχεται τα Laser να κατακτηθούν τόσο, ώστε να χρησιμοποιηθούν στη βιοιατρική τεχνολογία και να επηρεάσουν τη δομή του ατόμου του μορίου και του γενετικού υλικού ακόμα, με πιθανές επιδράσεις στην κληρονομικότητα.
    Και βέβαια τα Laser δεν είναι πανάκεια. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βοήθημα, ως εναλλακτική θεραπευτική λύση, ή και ως μέθοδος εκλογής σε ειδικές περιπτώσεις.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
    1 The Biomedical Laser Technology and Clinical Applications. Leon Goldman. 2. Biophysical Applications of the Laser Beam. Friedrich M. W. Plog. 3. Introduction to the Laser in Medicine. Levin Goldman. 4. Basic Reactions in Tissue. Leon Goldman. 5. Safety with Biomedical Lasers. David h. Sliney. 6. Laser Medical Technology for the Twenty-first Century. Mycon C. Muckerheide. 7. American National Standards Institute. Inc. (ANSI) Commitee on the "Safe Use of Lasers". 8. Lasers in Medicine. Hanw k. Koebner. 9. The Laser Operation Room. Leon Goldman, Edward Perry. 10. ΕΛΚΕΠΑ Ελληνικό Κέντρο Παραγωγικότητας Ινστιτούτο Τεχνολογικών Εφαρμογών. 11. Athens Medical Laser Center. 12. Therapy Laser in Odontology. P. Mucci. 13. Casuisry Constribution on the Therapy Laser in Odontostomatology. G. Semben, C. polizzi, F. De Grescenzo, M. Barana. 14. Lasers an their Applications. M. J. Beesley, Taylor and Francis Ltd, London, 1971. 15. Introduction to Lasers and their Applications. D.C.O' Shea, W.R. Callen, W. T. Rhodes, Addison Wesley Publishing Company, Reading-Massachusetts, 1976. 16. Βασικές Αρχές Λειτουργίας των Lasersκαι Εφαρμογές. Α.Α. Σεραφετινίδη, Επιθεώρηση Φυσικής, Τόμος 2ος, σ. 7, 1980. 17. A Status Report on Lasers in Medicine. M. Moretti, Laser Focus, V.23, p.3, 1987. 18. Medical Lasers. B. Hitz, Laer Focus, V.23, p. 76, 1987. 19. Laser Acupoint Irridiation. Wang Younliang. The third Affiliated Hospital Beijing Medical College. 20. Low Power Lasers and their Medical Application. Wooley Hart & Diamantopoulos. 21. Acupuncture Research 191-205. Chongging Laser Research Group, Institute of Medical Information, Foreighn Language, Beijing, China. 22. Laser Acupuncture. Anaesthesia and Therapy in Peoples Republic China. J.N. Qin. Annals Academy of Medicine 16,2/No2. April 1987. 23. Effects of HE-NE Acupoint Irridation in Chronic Pelvic Inflammation. Wu Hijing et al. Journal of Traditional Chinese Medicine 7, 1987, 263-265. 24. Clinical Trial with Laser Acupuncture Anaesthesia for Minor Operations in the Ortho-maxillofacial Region. Lasers in Surgery and Medicine. Zhou Yo Cheng 4 1984, 297-303.


    Πηγή:     users.med.auth.gr/~karanik/greek/laser1.htm
     
    posted by e-physician at 1:51 AM | Permalink | 0 Σχόλια
    Checkit
    Monday, January 23, 2006
    Ηπατίτιδας D & Ε
    Ηπατίτιδας D & Ε

    HΠΑΤΙΤΙΔΑ D

    O ιός της ηπατίτιδας D (ή δ) μεταδίδεται παρεντερικά, δηλαδή με έκθεση του ατόμου σε μολυσμένο αίμα, και προσβάλλει άτομα μόνο σε συνδυασμό με τον ιό της ηπατίτιδας B. Επομένως, όλοι οι ασθενείς με ηπατίτιδα Β θα πρέπει να ελέγχονται και για πιθανή ηπατίτιδα δ. Η παρακολούθηση και αντιμετώπιση των ασθενών με ηπατίτιδα δ είναι ιδιαίτερα δύσκολη και πρέπει να γίνεται αποκλειστικά από ειδικούς γιατρούς .

    HΠΑΤΙΤΙΔΑ E

    O ιός της ηπατίτιδας E, δεν ενδημεί στην Eλλάδα.Προκαλεί μόνο οξεία ηπατίτιδα που μοιάζει κλινικά με την οξεία ηπατίτιδα A.

    Πηγή: www.iatronet.gr
     
    posted by e-physician at 5:27 PM | Permalink | 1 Σχόλια
    Checkit
    Ηπατίτιδα C
    Ηπατίτιδα C

    Επιδημιολογία
    H ηπατίτιδα C αποτελεί ένα από τα συχνότερα αίτια ηπατικής νόσου παγκοσμίως. Ειδικότερα στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι περίπου 2% του γενικού πληθυσμού, δηλαδή 200.000 άνθρωποι, έχουν χρόνια λοίμωξη με τον ιό της ηπατίτιδας C. Η υψηλότερη συχνότητα ηπατίτιδας C συναντάται σε άτομα ηλικίας 40-60 ετών. Είναι γεγονός ότι οι νέες περιπτώσεις ηπατίτιδας C έχουν ελαττωθεί αρκετά μετά τα τέλη της δεκαετίας του 1980, κυρίως λόγω του υποχρεωτικού ελέγχου του αίματος και παραγώγων του αλλά και γενικότερα της βελτίωσης των συνθηκών νοσηλείας και των κανόνων αποστείρωσης. Πολλές όμως παλαιές περιπτώσεις ηπατίτιδας C παραμένουν ακόμη αδιάγνωστες. Έτσι, οι αριθμοί των διαγνωσμένων ασθενών με ηπατίτιδα C αναμένεται να αυξηθούν σημαντικά εντός της επόμενης δεκαετίας, λόγω της αποκάλυψης ολοένα και περισσότερων παλαιών περιπτώσεων ηπατίτιδας C.

    Τρόποι μετάδοσης
    Ο ιός της ηπατίτιδας C μεταδίδεται κυρίως παρεντερικά, δηλαδή με επαφή του ατόμου με μολυσμένο αίμα ή παράγωγα αίματος. Συνήθεις τρόποι διασποράς του ιού της ηπατίτιδας C είναι:
    *Χρήση ενδοφλεβίων ναρκωτικών. Είναι σήμερα η κύρια οδός μετάδοσης του ιού της ηπατίτιδας C. Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 80% των ενεργών ή πρώην χρηστών ενδοφλεβίων ναρκωτικών έχουν ηπατίτιδα C.
    *Μετάγγιση αίματος ή παραγώγων του (πριν από το 1992). Οι μεταγγίσεις αίματος και παραγώγων του θεωρούνται σήμερα ασφαλείς, αλλά όλα τα άτομα που είχαν λάβει μεταγγίσεις πριν από το 1992 θα πρέπει να ελέγχονται γιατί υπάρχει πιθανότητα να έχουν μολυνθεί με τον ιό της ηπατίτιδας C.Αιμοκάθαρση (τεχνητός νεφρός). Η πιθανότητα μετάδοσης ηπατίτιδας C στις μονάδες τεχνητού νεφρού έχει ελαττωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια.
    *Τρύπημα με μολυσμένη βελόνα ή μολυσμένο εργαλείο. Η πιθανότητα μετάδοσης ηπατίτιδας C μετά απότρύπημα με μολυσμένη βελόνα είναι μικρή, περίπου 2-10%.
    *Μεταμόσχευση μολυσμένου οργάνου στο παρελθόν. Οι μεταμοσχεύσεις οργάνων θεωρούνται σήμερα απόλυτα ασφαλείς.
    *Ιατρικές ή παραϊατρικές πράξεις. Η πιθανότητα μετάδοσης ηπατίτιδας C με ιατρικές ή παραϊατρικές πράξεις (ενέσεις, τατουάζ, τρύπημα σημείων του σώματος) είναι αμελητέα, εάν τηρούνται οι κανόνες αποστείρωσης και ορθής νοσηλείας.
    *Γενετήσια (σεξουαλική) μετάδοση. Mόλις το 2-4% των σταθερών ερωτικών συντρόφων ασθενών με ηπατίτιδα C αποδεικνύεται να έχει ηπατίτιδα C. Η πιθανότητα μετάδοσης ηπατίτιδας C σε σταθερά μονογαμικά ετεροφυλοφιλικά ζευγάρια είναι μικρότερη από 1% το χρόνο, αλλά αυξάνει αρκετά σε άτομα με πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους ή με ομοφυλοφιλικές επαφές.
    *Κάθετη μετάδοση (από μητέρα σε παιδί). Μετάδοση ηπατίτιδας C από θετική μητέρα σε νεογέννητο θεωρείται ότι συμβαίνει περίπου σε 2-7%. Η πιθανότητα μετάδοσης στο νεογνό αυξάνει σε 20% όταν πρόκειται για μητέρες που έχουν και λοίμωξη με τον ιό του AIDS.
    *Άγνωστος τρόπος μετάδοσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε σημαντικό ποσοστό (30-40%) των ασθενών με ηπατίτιδα C δεν αποκαλύπτεται ποτέ έκθεση σε παράγοντα κινδύνου.


    Για περισσότερες πληροφορίες πατήσε
  • εδώ




    • Πηγή: www.iatronet.gr
     
    posted by e-physician at 5:13 PM | Permalink | 1 Σχόλια
    Checkit
    Ηπατίτιδα Β
    Ηπατίτιδα Β

    Επιδημιολογία
    Η χρόνια λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας Β είναι πολύ συχνή, αφού προσβάλλει το 5% του πληθυσμού της γης (350.000.000 άτομα). Στη χώρα μας, η συχνότητα των "φορέων" είναι περίπου 3%, ενώ είναι αυξημένη μεταξύ των οικονομικών μεταναστών (συνολικά υπολογίζεται σε 500.000 άτομα).

    Τρόποι μετάδοσης
    Η μετάδοση του ιού ηπατίτιδας Β γίνεται κυρίως παρεντερικά ή σεξουαλικά, δηλαδή με επαφή του ατόμου με μολυσμένα βιολογικά υγρά (αίμα, σπέρμα). O ιός δεν μεταδίδεται από μαγειρικά σκεύη, τουαλέτες ή γενικότερα με την κοινωνική επαφή.

    Συνήθεις τρόποι διασποράς του ιού της ηπατίτιδας Β είναι:
    *Ετεροφυλοφιλικές ή ομοφυλοφιλικές σεξουαλικές επαφές με ασθενή με χρόνια ηπατίτιδα Β. Ο συνηθέστερος τρόπος μετάδοσης του ιού της ηπατίτιδας Β στους ενήλικες.
    *Ενδοοικογενειακή διασπορά. Μετάδοση από άτομα του ενδοοικογενειακού περιβάλλοντος των μικρών παιδιών, που αποτελεί το σημαντικότερο τρόπο δημιουργίας των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β στη χώρα μας.
    *Κάθετη μετάδοση (από τη μητέρα στο παιδί). Σήμερα όλες οι έγκυες μητέρες ελέγχονται για παρουσία ηπατίτιδας Β και σε περίπτωση θετικού αποτελέσματος λαμβάνονται ειδικά μέτρα που προλαμβάνουν τη μετάδοση του ιού στο νεογνό.
    *Μεταγγίσεις αίματος ή παραγώγων του. Αυτός ο τρόπος μετάδοσης είναι σήμερα εξαιρετικά σπάνιος λόγω του συστηματικού ελέγχου των αιμοδοτών
    *Χρήση ενδοφλεβίων ναρκωτικών.
    *Παρεντερική έκθεση σε μολυσμένο αίμα.

    Γενικά άτομα υψηλού κινδύνου για ηπατίτιδα Β είναι τα άτομα με
    *στενές επαφές με ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα B (π.χ. τα παιδιά μητέρων με χρόνια ηπατίτιδα Β και οι σεξουαλικοί σύντροφοι ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β)
    *οι ομοφυλόφιλοι
    *οι ετεροφυλόφιλοι με πολλαπλούς (>3) ερωτικούς συντρόφους
    *οι χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών
    *οι πολυμεταγγιζόμενοι
    *οι αιμοκαθαιρόμενοι σε μονάδες τεχνητού νεφρού
    *οι μεταμοσχευμένοι
    *οι αστυνομικοί
    *το προσωπικό και οι τρόφιμοι των φυλακών
    *οι εργαζόμενοι σε υπηρεσίες καθαριότητας και επεξεργασίας λυμάτων
    *οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες υγείας (γιατροί, οδοντίατροι, νοσηλευτικό προσωπικό,
    καθαρίστριες, εργαζόμενοι σε διαγνωστικά και ερευνητικά εργαστήρια).

    Για περισσότερες πληροφορίες πατήσε
  • εδώ



    • Πηγή: www.iatronet.gr
     
    posted by e-physician at 5:04 PM | Permalink | 0 Σχόλια
    Checkit
    Hπατίτιδα A
    Hπατίτιδα A

    Επιδημιολογία
    Η ηπατίτιδα Α έχει ενδημικό χαρακτήρα, δηλαδή πολύ μεγάλη συχνότητα στις αναπτυσσόμενες χώρες (και στη χώρα μας μέχρι προ 30ετίας), όπου όλα τα παιδιά έχουν ήδη προσβληθεί μέχρι την ηλικία των 10 ετών. Αντίθετα, στις αναπτυγμένες χώρες (όπως πλέον και στη χώρα μας), εκτεθειμένοι στον ιό της ηπατίτιδας Α είναι περισσότερο οι ενήλικες, κυρίως στη διάρκεια ταξιδιών σε χώρες του τρίτου κόσμου. Γενικά, η εξάπλωση του ιού ηπατίτιδας Α ευνοείται από κακές υγειονομικές συνθήκες και στενό συγχρωτισμό ατόμων, ενώ η συχνότητα των κρουσμάτων μειώνεται με τη βελτίωση των κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών.

    Τρόποι μετάδοσης
    H μετάδοση του ιού της ηπατίτιδας A γίνεται μέσω της κοπρανο-στοματικής οδού, δηλαδή μέσω χεριών που μολύνθηκαν με κόπρανα, μολυσμένο νερό, τροφές και ιδίως θαλασσινά-οστρακοειδή. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται σε ασθενείς που εργάζονται στην κατασκευή και επεξεργασία των τροφίμων.

    Για περισσότερες πληροφορίες πατήσε
  • εδώ


    • Πηγή: www.iatronet.gr
     
    posted by e-physician at 4:35 PM | Permalink | 0 Σχόλια
    Checkit
    Sunday, January 22, 2006
    Tι είναι ηπατίτιδα;
    Tι είναι ηπατίτιδα;


    IΟΓΕΝΕΙΣ ΗΠΑΤΙΤΙΔΕΣ
    Oι ιογενείς ηπατίτιδες είναι ιδιαίτερα σημαντικά νοσήματα επειδή:
    > προσβάλλουν μεγάλο μέρος του πληθυσμού
    > αποτελούν ως ένα βαθμό "καθρέπτη" του βιοτικού επιπέδου ενός πληθυσμού
    > μεταδίδονται από άνθρωπο σε άνθρωπο
    > συχνά απαιτούν μακροχρόνια και δαπανηρή θεραπευτική παρέμβαση
    > έχουν σημαντικές και μακροxρόνιες επιπτώσεις στην υγεία.

    Tι είναι ηπατίτιδα;
    Hπατίτιδα ονομάζεται η διάχυτη νέκρωση και φλεγμονή (ερεθισμός) του ήπατος (συκωτιού). Αν και ηπατίτιδα μπορεί να προκληθεί από πολλά αίτια, όπως ιούς, τοξίνες και φάρμακα, στην κοινή γνώμη ο όρος "ηπατίτιδα" κατά κανόνα αποδίδεται στις ηπατίτιδες από ιούς ή ιογενείς ηπατίτιδες.

    Αίτια
    Οι πιο γνωστοί ιοί ηπατίτιδας χαρακτηρίζονται με τα 5 αρχικά γράμματα της αγγλικής αλφαβήτου και είναι οι ιοί ηπατίτιδας Α, Β, C, D (ή δ) και Ε. Όταν κάποιος από αυτούς τους ιούς εισέλθει στο ανθρώπινο σώμα, μεταφέρεται με την κυκλοφορία του αίματος σχεδόν αποκλειστικά στο ήπαρ και προκαλεί φλεγμονή του οργάνου αυτού, δηλαδή ηπατίτιδα. Εκτός από τους παραπάνω ιούς ηπατίτιδας υπάρχουν και κάποιοι άλλοι ιοί που δεν προσβάλλουν αποκλειστικά το ήπαρ, αλλά μπορεί να προκαλέσουν ηπατίτιδα ταυτόχρονα με προσβολή και άλλων οργάνων του ανθρώπου και χαρακτηρίζονται ως ηπατομιμητιδικοί.

    Ποια είναι τα συμπτώματατων ασθενών με ιογενή ηπατίτιδα;
    Τα συμπτώματα των ασθενών με ιογενή ηπατίτιδα δεν εξαρτώνται από τον ιό της ηπατίτιδας του κάθε ασθενούς, αλλά από τη φάση ή το στάδιο της ηπατίτιδας. Οι φάσεις ή τα στάδια της ηπατίτιδας μπορεί απλά να χωρισθούν στην αρχική φάση της οξείας και τη φάση της χρόνιας ηπατίτιδας. Κατάληξη της χρόνιας ηπατίτιδας είναι η κίρρωση του ήπατος.

    Α. Οξεία ηπατίτιδα
    Η οξεία ηπατίτιδα αναπτύσσεται λίγες εβδομάδες έως μήνες μετά την είσοδο του ιού της ηπατίτιδας στο ανθρώπινο σώμα. Οξεία ηπατίτιδα προκαλούν όλοι οι ιοί ηπατίτιδας. Τα συμπτώματα της οξείας ηπατίτιδας συνήθως είναι ήπια (μοιάζει με απλή ίωση) έως ανύπαρκτα δικαιολογώντας έτσι την άγνοια πολλών ατόμων όταν πληροφορούνται για την ύπαρξη σημείων παλαιότερης οξείας ηπατίτιδας, που προκύπτει από τα αποτελέσματα των εργαστηριακών-αιματολογικών εξετάσεων. Tα κύρια συμπτώματα, όταν υπάρχουν,είναι έντονη αδυναμία, καταβολή, ανορεξία, ναυτία, έμετοι, μυαλγίες, αίσθημα βάρους στο δεξιό υποχόνδριο, αρθραλγίες, πυρετός και αποστροφή στο κάπνισμα, ενώ κάποιοι ασθενείς κιτρινίζουν (ίκτερος) και έχουν σκοτεινόχρωμα ούρα (σαν κονιάκ). Σπάνια (<2%) η οξεία ηπατίτιδα έχει πολύ βαρειά πορεία, οπότε χαρακτηρίζεται ως κεραυνοβόλος οξεία ηπατίτιδα. Η κεραυνοβόλος οξεία ηπατίτιδα έχει πολύ υψηλή θνητότητα (70-90%), αν δεν μεσολαβήσει επείγουσα μεταμόσχευση του ήπατος.

    Β. Χρόνια ηπατίτιδα
    Χρόνια ηπατίτιδα αναπτύσσεται στους ασθενείς που δεν κατορθώνουν να αποβάλλουν τον ιό κατά τη φάση της οξείας ηπατίτιδας. Χρόνια ηπατίτιδα μπορεί να προκαλέσουν μόνον οι ιοί ηπατίτιδας Β, D και C και ποτέ οι ιοί ηπατίτιδας Α και Ε. Οι ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα δεν έχουν κανένα απολύτως σύμπτωμα, αν και σε μελέτες έχει παρατηρηθεί ότι αναφέρουν σχετικά συχνότερα κόπωση σε σχέση με υγιή πληθυσμό. Παρά την απουσία όμως συμπτωμάτων, η χρόνια ηπατίτιδα συχνά εξακολουθεί να προκαλεί ερεθισμό και νακαταστρέφει το ήπαρ. Έτσι, ένα ποσοστό των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα αναπτύσσει κίρρωση, που σημαίνει σχεδόν πλήρη καταστροφή της δομής του ήπατος. Οι ασθενείς με κίρρωση μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί στα πρώτα στάδια της κίρρωσης, αλλά η ηπατική νόσος προοδευτικά επιβαρύνεται και μπορεί να εμφανισθούν ασκίτης (υγρό στην κοιλιά), αιμορραγία από φλέβες (κιρσούς) του οισοφάγου, εγκεφαλοπάθεια ή ίκτερος. Όλοι οι ασθενείς με κίρρωση έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνοτου ήπατος. Η επιδείνωση της ηπατικής λειτουργίας (ηπατική ανεπάρκεια) και ο καρκίνος του ήπατος αποτελούν τις δύο πιο συχνές αιτίες θανάτου των ασθενών με κίρρωση.

    Ποια είναι τα συνήθη εργαστηριακά ευρήματα των ασθενών με ιογενή ηπατίτιδα;
    Το πιο χαρακτηριστικό εργαστηριακό εύρημα σε κάθε ασθενή με ιογενή ηπατίτιδα είναι η αύξηση των ενζύμων του ήπατος (αμινοτρανσφερασών ή τρανσαμινασών), που απελευθερώνονται στο αίμα από την καθημερινή καταστροφή και αναγέννηση των ηπατοκυττάρων. Θα πρέπει βέβαια να σημειωθεί ότι η ανεύρεση αυξημένων τρανσαμινασών δεν σημαίνει υποχρεωτικά ιογενή ηπατίτιδα και ο ασθενής χρειάζεται να υποβληθεί σε σειρά εργαστηριακών εξετάσεων για τη διερεύνηση του αιτίου της ηπατικής βλάβης.Η αύξηση των τρανσαμινασών είναι ιδιαίτερα μεγάλη σε ασθενείς με οξεία ηπατίτιδα (>400 IU/L) και ίσως να συνοδεύεται από υψηλή τιμή χολερυθρίνης του ορού και αποβολή χολερυθρίνης στα ούρα (στους ασθενείς με ίκτερο και σκούρα ούρα σαν κονιάκ).Αντίθετα, σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα παρατηρείται μικρή ή μέτρια αύξηση των τρανσαμινασών (<200>400 IU/L).

    Είναι αναγκαία η διενέργεια βιοψίας ήπατος;
    Βιοψία ήπατος δεν είναι απαραίτητη σε ασθενείς με οξεία ηπατίτιδα, αλλά είναι συχνά αναγκαία σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα για να εκτιμηθεί η πραγματική έκταση της βλάβης του ήπατος. H βιοψία ήπατος γίνεται στο κρεβάτι του αρρώστου, είναι ανώδυνη, διαρκεί μερικά λεπτά και σε έμπειρα χέρια παρουσιάζει ελάχιστες επιπλοκές.

    Τι δίαιτα πρέπει να ακολουθούν οι ασθενείς με ιογενή ηπατίτιδα;
    Oι ασθενείς με οξεία ηπατίτιδα πρέπει να αποφεύγουν πλήρως την κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών και δυνητικά ηπατοτοξικών φαρμάκων.
    Επίσης, επειδή έχουν συχνά ναυτία και στομαχικά ενοχλήματα, πρέπει να τρώνε εύπεπτες τροφές συνήθως πλούσιες σε υδατάνθρακες και χαμηλής περιεκτικότητας σε λίπος, Γενικά θα πρέπει να ακολουθείται η διάθεση του ασθενούς για φαγητό, αρκεί να λαμβάνονταιαρκετά υγρά για να προληφθεί η αφυδάτωση.
    Η δίαιτα και η ανάπαυση δεν επιταχύνουν την ανάρρωση ούτε επηρεάζουν την πορεία των ασθενών με οξεία ηπατίτιδα. Κοινωνική χρήση οινοπνευματωδών ποτών επιτρέπεται μετά από 6 μήνες και εφόσον η οξεία ηπατίτιδα αυτοϊάθηκε.H δίαιτα των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα είναι ελεύθερη με εξαίρεση την αποφυγή κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών. Γενικά οι ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα θα πρέπει να προσπαθούν να διατηρούν φυσιολογικό σωματικό βάρος και οι παχύσαρκοι θα πρέπει να προσπαθούν να αδυνατίσουν.
    Μόνον οι ασθενείς με προχωρημένη κίρρωση ήπατος συχνά χρειάζεται να υποβάλλονται σε συγκεκριμένους διαιτητικούς περιορισμούς μετά από συμβουλή του γιατρού τους. Oι παλαιότερα συνιστώμενες δίαιτες (αποφυγή λιπαρών τροφών, σοκολάτας, αυγών, κόκκινου κρέατος κλπ) ή η χορήγηση βιταμινών δεν έχουν βρεθεί να ωφελούν και δεν έχουν θέση στη διατροφή των ασθενών αυτών.

    Είναι απαραίτητη η εισαγωγή στο νοσοκομείο των ασθενών με ιογενή ηπατίτιδα;
    H νοσηλεία του ασθενών με οξεία ιογενή ηπατίτιδα συχνά γίνεται στο σπίτι. Eισαγωγή στο νοσοκομείο απαιτείται μόνον εάν υπάρχουν σοβαρά κλινικά σημεία (επίμονοι έμετοι, ασκίτης, ηπατική εγκεφαλοπάθεια) ή εργαστηριακά ευρήματα (σημαντική παράταση του χρόνου προθρομβίνης).Οι ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα σπανιότατα πρέπει να εισαχθούν στο νοσοκομείο για την ηπατική τους νόσο. Ο συνηθέστερος λόγος είναι η εισαγωγή τους για διενέργεια βιοψία ήπατος, οπότε παραμένουν στο νοσοκομείο 12-24 ώρες. Αντίθετα, οι ασθενείς με επιπλοκές προχωρημένης κίρρωσης έχουν συχνά άμεση ανάγκη εισαγωγής στο νοσοκομείο.

    Υπάρχει θεραπεία για τους ασθενείςμε ιογενή ηπατίτιδα;
    Οι περισσότεροι ασθενείς με οξεία ιογενή ηπατίτιδα δεν έχουν ανάγκη από ειδική θεραπεία, αφού η νόσος τους αυτοϊάται στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων. Εξαίρεση αποτελεί μόνον η οξεία ηπατίτιδα C, που συχνά πρέπει να αντιμετωπίζεται με ειδική φαρμακευτική θεραπεία για να μη μεταπέσει σε χρόνια ηπατίτιδα. Αντίθετα, σημαντικό ποσοστό των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα έχει ανάγκη από ειδική φαρμακευτική θεραπεία, που κυρίως στοχεύει στην εκρίζωση του ιού ηπατίτιδας και/ή την πρόληψη της ανάπτυξης κίρρωσης και καρκίνου ήπατος. Το είδος της φαρμακευτικής θεραπείας διαφέρει ανάλογα μετον ιό ηπατίτιδας. Θεραπεία χρειάζονται όλοι οι ασθενείς με κίρρωση ήπατος. Ειδικά οι ασθενείς με προχωρημένη κίρρωση συχνά έχουν ανάγκη να υποβληθούν σε μεταμόσχευση ήπατος.

    Πηγή:iatronet.gr
     
    posted by e-physician at 6:02 PM | Permalink | 2 Σχόλια
    Checkit
    Ηπατίτιδα, μία αρρώστια ύπουλη και επικίνδυνη(Γενικά)
    Ηπατίτιδα, μία αρρώστια ύπουλη και επικίνδυνη(Γενικά)

    Η ηπατίτιδα είναι μια ασθένεια του ήπατος. Η αιτία είναι συνήθως ιός. Μπορεί όμως να προκληθεί και από άλλες αιτίες, όπως φάρμακα, διάφορες τοξικές ουσίες, μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ κ.α.
    Η ηπατίτιδα παρουσιάζεται με δύο μορφές, την οξεία και την χρόνια. Η οξεία μορφή εμφανίζεται λίγες μέρες μετά τη προσβολή και είναι δυνατόν να θεραπευθεί.Οταν η ηπατίτιδα γίνει χρόνια, η αιτία παραμένει περισσότερο από 6 μήνες και παρατηρείται στην ηπατίτιδα Β και περισσότερο στην C.Η ηπατίτιδα Α δεν γίνεται ποτέ χρόνια.

    ΠΩΣ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ

    Η οξεία ηπατίτιδα εκδηλώνεται συνήθως με ίκτερο, ανορεξία και μεγάλη αδυναμία. Μπορεί όμως να είναι και χωρίς συμπτώματα, οπότε περνάει απαρατήρητη και την ονομάζουμε "λανθάνουσα". Η χρόνια ηπατίτιδα στα περισσότερα άτομα δεν εμφανίζεται με ιδιαίτερα συμπτώματα, γι'αυτό και είναι επικίνδυνη (περνά απαρα-τήρητη). Ετσι μπορεί να καταλήξει σε κίρρωση του ήπατος (κατα-στροφή του ηπατικού ιστού), σε ανεπάρκεια του ήπατος ή ακόμη και σε καρκίνο του ήπατος.

    ΠΩΣ ΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ

    ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ Α
    Μεταδίδεται:
    -Από το πεπτικό σύστημα όταν το νερό είναι μολυσμένο, ή από ωμή τροφή που είναι μολυσμένη, ή από άτομα που παρασκευάζουν τις τροφές, και δεν διατηρούν καλή προσωπική υγιεινή ή είναι μολυσμένα.

    ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ Β
    Μεταδίδεται:
    -Από μολυσμένο αίμα ή άλλα υγρά του σώματος π.χ σάλιο, σπέρμα,κολπικά υγρά.
    -Από μολυσμένα αντικείμενα που μπορούν να μας τραυματίσουν π.χ. σύριγγες, ξυραφάκια, βελόνες, οδοντόβουρτσες.
    -Από μολυσμένη μητέρα στο νεγνό κατά τον τοκετό.
    -Από μολυσμένο άτομο μέσα στην οικογένεια.

    ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ C
    Μεταδίδεται:
    -Από μολυσμένα αντικέιμενα που μπορούν να προκαλέσουν τραυματισμό.
    -Από μολυσμένο άτομο μέσα στην οικογένεια.
    -Με την σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλακτικό.
    -Σπανιότερα από μολυσμένη μητέρα στο νεογνό κατά τον τοκετό.

    ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
    Για περισσότερες πληροφορίες πατήσε
  • εδώ



    • Το άρθρο είναι του Ιατρού Εργασίας , Ζημάλη Ευάγγελου
    Πηγή: www.iatronet.gr
     
    posted by e-physician at 12:46 AM | Permalink | 0 Σχόλια
    Checkit
    Saturday, January 21, 2006
    Το κάπνισμα κατά τη διάρκεια της κύησης αυξάνει τον κίνδυνο γενετικών ανωμαλιών
    Το κάπνισμα κατά τη διάρκεια της κύησης αυξάνει τον κίνδυνο γενετικών ανωμαλιών

    Νέα Υόρκη: Ένας επιπρόσθετος λόγος διακοπής του καπνίσματος κατά τη διάρκεια της κύησης, είναι η αύξηση του κινδύνου απόκτησης παιδιού με υμενώδη συνδακτυλία χειρών ή ποδών, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Plastic and Reconstructive Surgery.

    Χρησιμοποιώντας πληροφορίες από βάση δεδομένων για γεννήσεις επί του αμερικανικού πληθυσμού, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια με επικεφαλής τον Δρ Μπέντζαμιν Τσανγκ και τον Δρ Λι-Ξινγκ Μαν διαπίστωσε ότι τα βρέφη που είχαν γεννηθεί από γυναίκες που κάπνιζαν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είχαν 31% περισσότερες πιθανότητες να έχουν τις προαναφερόμενες ανωμαλίες συγκριτικά με βρέφη μη καπνιστριών. Μάλιστα όσο περισσότερο κάπνιζε η μητέρα τόσο αυξανόταν ο κίνδυνος.

    Οι επιστήμονες ανέλυσαν τα στοιχεία που περιλαμβάνονταν στη βάση δεδομένων για σχεδόν όλες τις γεννήσεις την περίοδο 2001-2002. Εκ των οκτώ εκατομμυρίων γεννήσεων, πληροφορίες για το μητρικό κάπνισμα ήταν διαθέσιμες για τα 6,8 εκατομμύρια.

    Συνολικά, 6.522 νεογνά είχαν πολυδακτυλία, συνδακτυλία ή αδακτυλία. Εξ αυτών των νεογνών, 1.121 είχαν και άλλες ανωμαλίες και αποκλήθηκαν από την περαιτέρω ανάλυση. Συνολικά 5.171 νεογνά συμπεριλήφθησαν στην τελική ανάλυση.

    Ο κίνδυνος, όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, δεν ήταν απλά μεγαλύτερος μεταξύ των νεογνών που είχαν γεννηθεί από καπνίστριες, αλλά αυξανόταν καθώς αυξανόταν ο αριθμός των τσιγάρων που κάπνιζε η μητέρα κατά τη διάρκεια της κύησης.

    Τα βρέφη των οποίων οι μητέρες κάπνιζαν τουλάχιστον 21 τσιγάρα την ημέρα κινδύνευαν περισσότερο, δηλαδή 78% περισσότερο να έχουν κάποια ανωμαλία στα άκρα, συγκριτικά με τα νεογνά που δεν είναι μητέρα καπνίστρια.

    Αλλά ακόμα και το κάπνισμα μικρού αριθμού τσιγάρων (10 ή λιγότερα την ημέρα) ενίσχυε τον κίνδυνο κατά 29%.

    Πηγή: www.in.gr
     
    posted by e-physician at 3:15 PM | Permalink | 0 Σχόλια
    Checkit
    Thursday, January 19, 2006
    Αξονική Τομογραφία
    Αξονική Τομογραφία

    Τι είναι Αξονική Τομογραφία (A.T.);
    Είναι μια ακτινολογική μέθοδος, στην οποία χρησιμοποιούνται ακτίνες Χ και απεικονίζει εγκάρσιες τομές του ανθρωπίνου σώματος.

    Διαφορές της Α.Τ. από τις απλές ακτινογραφίες
    *Στις απλές α/ες η τρισδιάστατη δομή του σώματος απεικονίζεται στο φίλμ σε μία διάσταση με συμπροβολή όλων των ανατομικών μορίων,ενώ στην Α.Τ. στην εγκάρσια τομή απεικονίζονται τα ανατομικά μόρια σε δύο διαστάσεις σε εγκάρσιο επίπεδο.
    *Στις απλές ακτινογραφίες μπορεί να διακριθούν εύκολα τα οστά από τα μαλακά μόρια, η καρδιά από τους πνεύμονες που την περιβάλλουν ,αλλά δεν έχει την ευαισθησία να καταγράψει μικροδιαφορές πυκνότητος, όπως στην απεικόνιση του εγκεφάλου, με την διάκριση λευκής - φαιάς ουσίας , στην εξέταση άνω-κάτω κοιλίας με σαφή απεικόνιση του ήπατος, νεφρών, παγκρέατος, αγγείων κ.λ.π. ή την διαφοροποίηση του αίματος από άλλο υγρό. Ενώ στις εξετάσεις με την Α.Τ είναι σαφής η απεικόνηση των διαφόρων ανατομικών μορίων και οι παθολογικές αλλοιώσεις όπως είναι πολύ εύκολο να διακρίνουμε μια αιμορραγία στον εγκέφαλο η οποία πρίν την εφαρμογή της Α.Τ. μόνο μία αγγειογραφία με έμμεσα σημεία μπορούσε να μας δώσει,η οποία είναι επεμβατική μέθοδος, με τις γνωστές αντενδείξεις.

    Κύριες εφαρμογές της Α.Τ.
    Αρχικά χρησιμοποιήθηκε μόνο σε εξετάσεις εγκεφάλου και σπονδυλικής στήλης.Στη συνέχεια σε εξετάσεις κοιλίας ,πνευμόνων ,οστών και μαλακών μορίων,με περιορισμό των άλλων ακτινολογικών μεθόδων .Επειδή μπορεί να γίνει σαφής εντοπισμός εσωτερικών εστιών στα διάφορα όργανα του σώματος, γίνονται βιοψίες με την καθοδήγηση του ΑΤ. ανώδυνα και ακίνδυνα ,και με εξαιρετική ακρίβεια ,με συνέπεια την έγκαιρη θεραπεία του ασθενούς και τον περιορισμό ημερών νοσηλείας. Επίσης γίνονται παροχετεύσεις συλλογών και κύστεων . Τελευταία χρησιμοποιείται για τοπική θεραπεία όγκων του ήπατος με έγχυση ουσιών(αλκοόλης), Laser και ραδιοσυχνότητες κ.λ.π. Με την συνεχή βελτίωση των υπολογιστών οι οποίοι έχουν άμεση σχέση με τα προγράμματα του Α.Τ. έχουμε φθάσει σε επίπεδο ενδοσκοπικής μελέτης των κοίλων οργάνων εικονικά, λαμβάνοντας τις συνήθεις τομές, (κολονοσκόπηση, κυστεοσκόπηση κ.λ.π.)

    Για περισσότερες πληροφορίες πατήσε
  • εδώ


    • Το άρθρο είναι της Ακτινολόγου , Ταβερναράκη Αγγελική
    Πηγή: www. iatronet.gr
     
    posted by e-physician at 11:55 PM | Permalink | 0 Σχόλια
    Checkit
    Περιοδικός προληπτικός έλεγχος (check up)
    Περιοδικός προληπτικός έλεγχος (check up)

    Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πρώιμη διάγνωση ορισμένων παθήσεων οδηγεί στην σωστότερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή τους. Αυτό ισχύει τόσο για τις καλοήθεις παθήσεις όσο και για αρκετές κακοήθεις παθήσεις όπως π.χ. ο καρκίνος. Η επισήμανση μάλιστα ότι ο καρκίνος όταν διαγνωσθεί στα πρώιμα στάδιά του παύει να είναι θανατηφόρος και ακολουθεί την πορεία οποιασδήποτε καλοήθους παθήσεως καθιστά την αξία των προληπτικών εξετάσεων (check up) ανεκτίμητη.

    Προληπτικός, όμως έλεγχος σήμερα γίνεται όχι μόνο για την πρώιμη διάγνωση παθήσεων αλλά και για την έγκαιρη επισήμανση παθολογικών εξετάσεων (π.χ. αυξημένου σακχάρου, χοληστερίνης, ουρικού οξέος, κλπ) που αν αφεθούν χωρίς αντιμετώπιση αποτελούν σοβαρούς κινδύνους για την υγεία του ατόμου.
    Σήμερα είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι, μετά από μεγάλες επιδημιολογικές έρευνες, ότι παθολογικές τιμές αρτηριακής πίεσης, σακχάρου και χοληστερίνης αποτελούν μαζί με το κάπνισμα τους σημαντικότερους προδιαθεσικούς παράγοντες για την αθηρωμάτωση (αρτηριοσκλήρυνση) και την εκδήλωση των καρδιαγγειακών επεισοδίων (δηλαδή της στεφανιαίας νόσου στηθάγχης και εμφραγμάτων του μυοκαρδίου) και αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων.

    Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα που αφορά το είδος των εξετάσεων που πρέπει να περιλαμβάνει ο προληπτικός έλεγχος και εδώ δεν υπάρχει απόλυτη ομοφωνία αφού θεωρητικά ένα άτομο θα μπορούσε να υποβληθεί σε αμέτρητες εξετάσεις. Η πρακτική όμως αυτή ελάχιστα θα εξυπηρετούσε αφού η εφαρμογή ενός ευρέως check up αυξάνει τεραστίως τα έξοδα χωρίς παράλληλη αύξηση των ωφελημάτων του. Έτσι σήμερα εφαρμόζεται το περιορισμένο check up του οποίου η αξία εξακολουθεί να είναι ανεκτίμητη. Στο περιορισμένο check up περιλαμβάνονται για άνδρες και γυναίκες.


    *Γενική αίματος
    *ΤΚΕ (Καθίζηση)
    *Γενική ούρων
    *Ουρία
    *Σάκχαρον
    *Ουρικό οξύ
    *Χοληστερίνη
    *Τριγλυκερίδια
    *Ολικά λιπίδια
    *HDL (καλή χοληστερίνη)
    *LDL (κακή χοληστερίνη)

    Όλες οι ανωτέρω εξετάσεις αποτελούν εξετάσεις που γίνονται στο αίμα και στα ούρα. Παράλληλα με τις ανωτέρω εξετάσεις όλες οι γυναίκες θα πρέπει να υποβάλλονται τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο σε τεστ Παπανικολάου ενώ θα πρέπει από μόνες τους μετά βέβαια από εκπαίδευση, να μάθουν να εξετάζουν τους μαστούς τους.

    Το τεστ Παπανικολάου και εξέταση των μαστών αποβλέπουν στην έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και του μαστού που αποτελούν τις πιο συχνές μορφές καρκίνου και από τις οποίες πεθαίνουν κάθε χρόνο χιλιάδες γυναίκες. Ο θάνατος από καρκίνο του τραχήλου της μήτρας και του μαστού σήμερα θεωρείται αδικαιολόγητος διότι και οι δύο αυτές μορφές καρκίνου είναι πολύ εύκολα διαγνώσιμες στα πρώιμά τους στάδια και κατά συνέπεια θεραπεύσιμες.

    Για περισσότερες πληροφορίες πατήσε

  • εδώ

    • Το άρθρο είναι του Παθολόγου, Σπαντιδέα Αναστάσιου

    Πηγή: www. iatronet.gr

     
    posted by e-physician at 1:13 AM | Permalink | 0 Σχόλια
    Checkit
    Tuesday, January 17, 2006
    Η τυραννία των υποσχέσεων προς τον εαυτό μας
    Η τυραννία των υποσχέσεων προς τον εαυτό μας

    Κάθε χρόνο τέτοια εποχή η ζωή μας στιγματίζεται από δηλώσεις του τύπου «Πόσο θα ήθελα να αλλάξω!», «Η νέα χρονιά θα είναι διαφορετική!», «Φέτος είμαι αποφασισμένος/η να αδυνατίσω/κόψω το κάπνισμα/πάω γυμναστήριο...». Αυτές είναι λίγο-πολύ πασίγνωστες φράσεις-κλειδιά με τις οποίες χαιρετίζουμε κάθε φορά τη νέα χρονιά.

    Οι υποσχέσεις που δίνουμε στον εαυτό μας κάθε Ιανουάριο, για να διαπιστώσουμε κάποια στιγμή πως ούτε και φέτος καταφέραμε να τις κρατήσουμε. Γιατί όμως δίνουμε στον εαυτό μας υποσχέσεις τις οποίες δεν κρατάμε; Γιατί βασανιζόμαστε με μεγαλεπήβολα σχέδια και στόχους τους οποίους τελικά δεν πραγματοποιούμε;

    Η τυραννία των απραγματοποίητων υποσχέσεων

    Συνήθως, στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς είμαστε ψυχολογικά κουρασμένοι και ξεκινώντας η νέα χρονιά κάνουμε τον απολογισμό μας, διαπιστώνουμε τα λάθη ή τους κακούς χειρισμούς μας, τις αδυναμίες μας και τι θα έπρεπε να είχαμε κάνει καλύτερα. Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε ότι η νέα χρονιά, όπως και κάθε τι νέο, μας δίνει την ευκαιρία για μια καινούργια αρχή. Όμως, η νέα χρονιά δεν αποτελεί από μόνη της αφετηρία προσωπικών αλλαγών.

    Η τυραννία των υποσχέσεων που δίνουμε στον εαυτό μας και δεν τις κρατούμε συχνά οφείλεται στο ότι δεν έχουμε κάνει καλό προγραμματισμό. Έτσι, πολλές φορές θέτει κάποιος μεγάλους στόχους και κάνει μεγαλεπήβολα σχέδια, χωρίς όμως να σχεδιάζει σωστά και να προχωρά βήμα-βήμα.

    Πολλές φορές κάνουμε σχέδια για μεγάλες αλλαγές χωρίς να είμαστε αποφασισμένοι ότι πραγματικά θέλουμε να κάνουμε αυτές τις αλλαγές: απλώς παρασυρόμαστε από τις λαμπερές εικόνες που δείχνουν τα περιοδικά και τα μηνύματα που μας περνούν τα ΜΜΕ.
    «Κολλάμε» λίγη από τη διαφημιζόμενη χρυσόσκονη και πιστεύουμε ότι από τη μια στιγμή στην άλλη, ως δια μαγείας και χωρίς κόπο θα αποκτήσουμε άψογο σώμα, θα κόψουμε το τσιγάρο, θα χάσουμε τα περιττά κιλά, θα βρούμε τον κατάλληλο σύντροφο, θα αποκτήσουμε περισσότερη ενέργεια.

    Κι επειδή τίποτα από τα παραπάνω δε συμβαίνει χωρίς κόπο και χωρίς επένδυση χρόνου, είναι μια αυθαίρετη απόφαση που δε στηρίζεται στο ποιες είναι οι παρούσες συνθήκες της ζωής μας και ποια η διάθεσή μας, απογοητευόμαστε εύκολα, τα βάζουμε κάτω και μένουμε με μια γεύση πικρή στο στόμα.

    Για περισσότερες πληροφορίες πατήσε
  • εδώ


    • Το άρθρο είναι της Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος
    Πηγή: www.in.gr
     
    posted by e-physician at 12:57 AM | Permalink | 0 Σχόλια
    Checkit
    Sunday, January 15, 2006
    Δισχιδής ράχη/spina bifida
    Δισχιδής ράχη/spina bifida


    Free Image Hosting at <a href=

    For information in english press the link at the end of this post

    Η δισχιδής ράχη είναι μια διαταραχή κατά την οποία δεν ολοκληρώνεται η σύγκλειση των οστών της σπονδυλικής στήλης με αποτέλεσμα τμήματα του νωτιαίου μυελού να είναι εκτεθειμένα. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, η εν λόγω ανωμαλία οδηγεί σε παραπληγία αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα.

    Υπάρχουν τρία είδη δισχιδούς ράχης:

    1.Λανθάνουσα δισχιδής ράχη/spina bifida occulta


    Με τον όρο λανθάνουσα δισχιδής ράχη ή λανθάνων δυσραφισμός, περιγράφεται το έλλειμμα σύγκλεισης των οπισθίων σπονδυλικών τόξων που δε συνοδεύεται από προβολή νευρικού ιστού. Συνήθως συνυπάρχουν αναπτυξιακές ανωμαλίες του νωτιαίου μυελού, λιπώματα ή δερματικά στίγματα στην οσφυοϊερή περιοχή.


    2.Δισχιδής ράχη με μηνιγγοκήλη/spina bifida with meningocele

    Τα προστατευτικά επιστρώματα (meninges) περνούν μέσω του ανοικτού μέρους της σπονδυλικής στήλης σε έναν σάκο. Στο σάκο υπάρχει εγκεφαλονωτιαίο υγρό και δεν υπάρχει συνήθως καμία ζημία νεύρων. Τα άτομα μπορούν να υποστούν τις δευτερεύουσες ανικανότητες ,ενω νέα προβλήματα μπορούν να αναπτυχθούν αργότερα στη ζωή.

    3.Δισχιδής ράχη με μηνιγγομυελοκήλη/spina bifida with meningomyelocele

    Εμφανίζεται όταν έρχονται οι meninges (προστατευτική κάλυψη του νωτιαίου μυελού) και τα νωτιαία νεύρα μέσω του ανοικτού μέρους της σπονδυλικής στήλης. Αυτό είναι ο σοβαρότερος τύπος δισχιδούς ράχης, ο οποίος προκαλεί ζημία των νεύρων και τις σοβαρές ανικανότητες.


    Η δισχιδής ράχη χτυπά 1 στα 2000 παιδιά και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή αναπηρία και παραπληγία.

    Ποιος διατρέχει κίνδυνο;
    Συγγενείς ατέλειες(ανωμαλίες) μπορούν να συμβούν σε οποιαδήποτε οικογένεια.
    Στην πραγματικότητα, 95% των διαταραχών του νευρικού σωλήνα (neural tube defects=NTDs) εμφανίζονται στις γυναίκες χωρίς την προσωπική ή οικογενειακή ιστορία NTDs.
    Εντούτοις, μερικοί παράγοντες κινδύνου είναι οι ακόλουθοι:
    *Μια προηγούμενη NTD-επηρεασθείσα εγκυμοσύνη αυξάνει την πιθανότητα μιας γυναίκας να έχει μια άλλη NTD-επηρεασθείσα εγκυμοσύνη περίπου 20 φορές
    *Ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης
    *Παχυσαρκία
    *Υψηλές θερμοκρασίες στην αρχή της εγκυμοσύνης (πχ. παρατεταμένοι πυρετοί)
    *Φυλή/έθνος (NTDs είναι πιό κοινά μεταξύ των λευκών γυναικών από τις μαύρες γυναίκες)
    *Χαμηλή κοινωνικοοικονομική θέση(δεν υπάρχει προγεννητικός έλεγχος)

    Τι μπορεί να γίνει για να μειωθεί ο κίνδυνος;

    Μελέτες έχουν δείξει ότι εάν όλες οι γυναίκες που επρόκειτο να μείνουν έγκυες έπαιρναν φολικό οξύ , ο κίνδυνος NTD θα μπορούσε να μειωθεί μέχρι και 70%.
    Το φολικό οξύ είναι μια υδροδιαλυτή βιταμίνη που βοηθά να χτίστούν τα υγιή κύτταρα. Επειδή είναι υδροδιαλυτό, το φολικό οξύ δεν μένει στο σώμα για πάρα πολύ, έτσι οι γυναίκες πρέπει να το πάρουν κάθε ημέρα για να καταφέρουν να μειώσουν τον κίνδυνο.

    Το φολικό οξύ περιέχεται σε πράσινα φυλλώδη λαχανικά, σε δημητριακά, στα φασόλια, στα αβοκάντο, στις μπανάνες, στο χυμό πορτοκαλιού, στα σπαράγγια και στη ζύμη. Όταν η έγκυος γυναίκα διατρέφεται ορθά, με μια διατροφή πλούσια με λαχανικά και φρούτα, τότε οι πιθανότητες το έμβρυο να έχει ικανοποιητικές ποσότητες φαλλικού οξέως είναι μεγάλες.

    Σημαντικό ρόλο παίζει ο προγεννητικός έλεγχος!!

    Υπάρχει θεραπεία;

    Δεν υπάρχει καμία θεραπεία της δισχιδούς ράχης,επειδή ο ιστός νεύρων δεν μπορεί να αντικατασταθεί ή να επισκευαστεί.
    Μπορούν όμως να υπάρξουν χειρουργικές επέμβασεις, φάρμακα, και φυσιοθεραπεία.
    Πολλά άτομα με δισχιδή ράχη, θα χρειαστούν βοηθητικούς μηχανισμούς όπως τα στηρίγματα, τα δεκανίκια, ή οι αναπηρικές καρέκλες.
    Η τρέχουσα θεραπεία, η ιατρική περίθαλψη, ή/και οι χειρουργικές θεραπείες είναι απαραίτητες για να αποτρέψουν και να διαχειριστούν τις περιπλοκές καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου. Η χειρουργική επέμβαση για να κλείσει το νεογέννητο νωτιαίο άνοιγμα εκτελείται γενικά μέσα σε 24 ώρες μετά από τη γέννηση για να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο μόλυνσης και για να συντηρήσει την υπάρχουσα λειτουργία του νωτιαίου μυελού.

    Εδώ θα παραθέσω ένα άρθρο απο το BBC , λίγο παλιό βέβαια αλλά τα λέει όλα

    "Επιτυχής εγχείρηση δισχιδούς ράχης σε αγέννητο νεογνό
    Οι Χειρουργοί σε νοσοκομείο της Φιλαδέλφειας (ΗΠΑ) κατάφεραν να διορθώσουν μια περίπτωση σοβαρής δισχιδούς ράχης σε νεογνό που βρισκόταν ακόμη στην μήτρα της μητέρας του.
    Η κίνηση των ποδιών του παιδιού διασώθηκε από την εγχείρηση, και οι χειρουργοί είναι σίγουροι ότι και η πνευματική καθυστέρηση που συνυφάζεται με την ανωμαλία θα αποφευχθεί.
    Η μητέρα του παιδιού ήταν μόλις 23 εβδομάδων έγκυος όταν έγινε η εγχείρηση.
    Η δισχιδής ράχη χτυπά 1 στα 2000 παιδιά και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή αναπηρία και παραπληγία. Σε πολλές περιπτώσεις δισχιδούς ράχης τα νεύρα του νωτιαίου μυελού είναι εκτεθειμένα και δεν προστατεύονται από οστά και δέρμα. Η βλάβη του νωτιαίου μυελού και των νεύρων αρχίζει με την άμεση επαφή του αμνιοτικού υγρού στα νευρικά κύτταρα.
    Αυτό αποδείχθηκε από μελέτες που έγιναν σε πρόβατα. Οι ίδιες μελέτες ανέφεραν ότι οι βλάβες αυτές μπορεί να αποφευχθούν εάν τα νεύρα προφυλαχθούν με χειρουργική επέμβαση το συντομότερο δυνατόν. Αυτό σημαίνει ότι η εγχείρηση πρέπει να λάβει χώρα μέσα στη μήτρα σε εμβρυϊκό στάδιο.
    Σε ανθρώπινα έμβρυα, οι εξετάσεις με υπέρηχους δείχνουν ότι νωρίς στην κύηση τα πόδια των εμβρύων κινούνται κανονικά ενώ αργότερα οι κινήσεις αυτές περιορίζονται μέχρις εξαφανίσεως.
    Με την διόρθωση της βλάβης, η κίνηση των κάτω άκρων μπορεί να διασωθεί.
    Ο Δρ. Scott Adzick και οι συνεργάτες του αναφέρουν στο περιοδικό Lancet αυτής της εβδομάδος, ότι χειρούργησαν με επιτυχία ένα έμβρυο, στο οποίο βρέθηκε η ανωμαλία αυτή με προγεννητική εξέταση υπερήχων στην 20η εβδομάδα της κύησης. Οι κινήσεις των ποδιών του παιδιού ήταν φυσιολογικές παρά την έκταση της ανωμαλίας. Η εγχείρηση έλαβε χώρα 3 εβδομάδες αργότερα.
    Το παιδί γεννήθηκε 7 εβδομάδες μετά την εγχείρηση αφού η μητέρα είχε πρόωρο τοκετό.
    Οι κινήσεις των ποδιών του παιδιού ήταν φυσιολογικές στη γέννηση και οι επόμενοι έξι μήνες ζωής έδειξαν ότι η ανάπτυξη γίνεται φυσιολογικά.
    Η εγχείρηση απέτρεψε επίσης την δημιουργία υγρού γύρω από τον εγκέφαλο που συνήθως επιπλέκει την δισχιδή ράχη. Αν συμβεί αυτό, το υγρό πρέπει να παροχετευτεί με την εισαγωγή σωλήνα στο κρανίο που συνήθως προκαλεί εγκεφαλική βλάβη.
    Η επιτυχία της εγχείρησης έδειξε ότι ακόμα και για παιδιά με συγγενείς ανωμαλίες τέτοιας μορφής υπάρχει ελπίδα. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι οι περισσότερες περιπτώσεις σαν και αυτή καταλήγουν σε έκτρωση. "

    For information in English press here:http://www.ninds.nih.gov/disorders/spina_bifida/spina_bifida.htm

    Πηγές: BBC, www.womanshealth.gr ,sbaa.org
     
    posted by e-physician at 12:01 AM | Permalink | 0 Σχόλια
    Checkit
    Saturday, January 14, 2006
    Το αλκοόλ καταστρέφει τα οστά/Study shows how alcohol damages the bones
    Το αλκοόλ καταστρέφει τα οστά /Study shows how alcohol damages the bones

    For information in english press the link at the end of this post

    Νέα Υόρκη: Η οστική απώλεια είναι μια παραμελημένη συνέπεια της βαριάς κατανάλωσης αλκοόλ, αλλά πρόσφατη μελέτη καταδεικνύει πως το αλκοόλ επηρεάζει τα οστά, σύμφωνα με δημοσίευμα του επιστημονικού εντύπου Alcoholism: Clinical and Experimental Research.

    Σε ανασκόπηση κυτταρικών, ζωικών και κλινικών μελετών ο Δρ Ντένις Τσακαλακαλ του Ιατρικού Κέντρου Omaha VA της Νεμπράσκα περιγράφει πως ο αλκοολισμός οδηγεί σε οστική απώλεια, υψηλότερο κίνδυνο καταγμάτων και βραδύτερη επούλωση των οστικών ρηγμάτων.

    Το κύριο πρόβλημα φαίνεται να είναι ότι το αλκοόλ αναστέλλει τον φυσιολογικό σχηματισμό νέων οστών. Αξίζει να σημειωθεί ότι αν και η βαριά κατανάλωση αλκοόλ έχει συσχετιστεί με οστική αποδυνάμωση και κατάγματα, μερικές μελέτες έχουν δείξει ότι η μετριοπαθής κατανάλωση αλκοόλ ίσως προστατεύει την οστική μάζα πιθανόν διότι οι μικρές ποσότητες αλκοόλ προάγουν τον σχηματισμό νέων οστών.

    Ωστόσο από την ανασκόπηση προκύπτει ότι ισχύει το ακριβώς αντίθετο για τον αλκοολισμό.

    Κατά τη διάρκεια της ενήλικη ζωής, τα οστά διέρχονται μια διαδικασία «ανακατασκευής», όπου οι οστεοκλάστες διασπούν μικρά μερίδια παλαιών κυττάρων και οι οστεοβλάστες σχηματίζουν νέα οστά.

    Για περισσότερες πληροφορίες πατήσε
  • εδώ



    • For information in english press here : http://reutershealth.com/archive/2005/12/26/eline/links/20051226elin004.html

    Πηγή: in.gr
     
    posted by e-physician at 1:53 AM | Permalink | 0 Σχόλια
    Checkit
    Thursday, January 12, 2006
    Τα αντισυλληπτικά μειώνουν τον κίνδυνο σκλήρυνσης κατά πλάκας/Oral contraception 'cuts MS risk'
    Τα αντισυλληπτικά μειώνουν τον κίνδυνο σκλήρυνσης κατά πλάκας/Oral contraception 'cuts MS risk'

    For information in English press the link at the end of this post

    Λονδίνο: Η λήψη αντισυλληπτικών δισκίων μειώνει τον μεσοπρόθεσμο κίνδυνο σκλήρυνσης κατά πλάκας, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Archives of Neurology.

    Ερευνητική ομάδα της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ με επικεφαλής τον Δρ Αλβάρο Αλονσο διαπίστωσε ότι η συχνότητα της σκλήρυνσης κατά πλάκας ήταν 40% χαμηλότερη στις γυναίκες που έπαιρναν αντισυλληπτικά σε μορφή χαπιού εν συγκρίσει με εκείνες που δεν έπαιρναν αντισυλληπτικά.

    Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες συνέκριναν 106 γυναίκες που είχαν διαγνωστεί με σκλήρυνση κατά πλάκας μεταξύ Ιανουαρίου 1993 και Δεκεμβρίου 2000 με 1.001 γυναίκες χωρίς σκλήρυνση κατά πλάκας. Στοιχεία για το ιστορικό των ατόμων ελήφθησαν από την βάση British General Practice Research Database.

    Η συχνότητα της σκλήρυνσης κατά πλάκας ήταν 40% χαμηλότερη στις γυναίκες που έπαιρναν αντισυλληπτικά χάπια, ενώ διαπιστώθηκε επίσης ότι ο κίνδυνος ήταν χαμηλότερος κατά τη διάρκεια της κύησης, αλλά αυξανόταν έξι μήνες μετά τον τοκετό, συγκριτικά με γυναίκες που δεν κυοφορούσαν.
    «Τα ευρήματα είναι σύμφωνα με μελέτες για την επίδραση της κύησης σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας και τις ανοσολογικές αλλαγές που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη.
    Από την παρούσα μελέτη καθίσταται σαφές ότι τα υψηλά επίπεδα εξωγενών οιστρογόνων από τη χρήση αντισυλληπτικών δισκίων και ενδογενών οιστρογόνων κατά τη διάρκεια της κύησης ίσως καθυστερούν την πρώτη κλινική επίθεση της σκλήρυνσης κατά πλάκας», σημειώνει ο Δρ Αλόνσο.

    Πηγή: www.in.gr

    For information in English press here: http://news.bbc.co.uk/2/hi/health/4554792.stm
     
    posted by e-physician at 5:10 PM | Permalink | 0 Σχόλια
    Checkit
    Wednesday, January 11, 2006
    Πόσο ασφαλές είναι τελικά το αντισυλληπτικό χάπι;
    Πόσο ασφαλές είναι τελικά το αντισυλληπτικό χάπι;

    Τα αντισυλληπτικά δισκία αντιπροσωπεύουν τη δημοφιλέστερη γυναικεία μέθοδο αντισύλληψης. Παλαιότερα, υπήρχαν πολλές ανησυχίες για τις πιθανές επιπλοκές του χαπιού στο γυναικείο οργανισμό, σήμερα όμως, έχουν αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό οι γνώσεις μας για τον τρόπο δράσης τους και τις ενδεχόμενες επιπτώσεις τους. Παρ' όλα αυτά, η ανησυχία για το χάπι και τις επιπτώσεις της χρήσης του στον οργανισμό μας εξακολουθεί να υφίσταται. Πόσο ασφαλές είναι τελικά το χάπι; Τι πρέπει να προσέχουμε;
    Ποιες γυναίκες μπορούν να το χρησιμοποιήσουν;

    Τι είναι τα αντισυλληπτικά δισκία;

    Πρόκειται για χάπια τα οποία περιέχουν είτε συνδυασμό οιστρογόνων και προγεστερόνης είτε αποκλειστικά κάποιο προγεστερινοειδές. Κυκλοφορούν πολλά εμπορικά σκευάσματα με ποικίλη αναλογία και δόση ορμονών. Χρησιμοποιούνται για την αναστολή της ωορρηξίας μέσω καταστολής του ορμονικού άξονα εγκεφάλου-ωοθηκών. Έτσι, όταν δεν υπάρχουν κανονικοί ωορρηκτικοί κύκλοι, μια γυναίκα δεν μπορεί να μείνει έγκυος.

    Τα αντισυλληπτικά δισκία χορηγούνται μόνο με ιατρική συνταγή και αφού προηγηθεί ο ενδεικνυόμενος εργαστηριακός έλεγχος της γυναίκας.Καθ' όλη τη διάρκεια λήψης τους οι γυναίκες χρειάζεται να υποβάλλονται σε τακτική μέτρηση της αρτηριακής τους πίεσης και σε επανάληψη ορισμένων αιματολογικών εξετάσεων.Μια γυναίκα που λαμβάνει το χάπι συνήθως ανακτά την ικανότητα να τεκνοποιήσει μέσα σε τρεις έως έξι μήνες από τη διακοπή του.

    Ποιες γυναίκες μπορούν να πάρουν το χάπι;

    Πρέπει να αποφεύγεται η χορήγησή του σε γυναίκες με ημικρανίες και σε όσες υποφέρουν από πονοκεφάλους ή επιληψία. Επίσης, σε γυναίκες με ήπια υπέρταση, κιρσούς κάτω άκρων και ινομυώματα μήτρας.
    Ακόμα, αν υπάρχει ιστορικό διαβήτη της εγκυμοσύνης ή το άτομο είναι ηλικίας άνω των 35 ετών και ιδίως αν καπνίζει.
    Τα αντισυλληπτικά αντενδείκνυνται στις γυναίκες που έχουν βαριά υπέρταση, σε όσες έχουν ιστορικό θρομβοεμβολικών επεισοδίων ή εμφράγματος της καρδιάς, σε εκείνες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα διαταραχής του συστήματος πήξης και της ηπατικής λειτουργίας και σε όσες υπάρχουν υπερλιπιδαιμία και υποψία ή επιβαρημένο ιστορικό για την ανάπτυξη καρκίνου του μαστού.

    Οφέλη από τα αντισυλληπτικά δισκία

    Τα αντισυλληπτικά είναι μια ιδιαίτερα σημαντική μέθοδος αντισύλληψης, με αποτελεσματικότητα περίπου 98%, αν χρησιμοποιούνταί σωστά. Επιπλέον, δεν επηρεάζουν καθόλου τη συνουσία, όπως τα μηχανικά μέσα αντισύλληψης (π.χ.,προφυλακτικό). Αντίθετα, οι γυναίκες νιώθουν πιο άνετα, διότι δεν ανησυχούν για την πιθανότητα μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.

    Για περισσότερες πληροφορίες πατήσε
  • εδώ



    • Το άρθρο είναι της ιατρού, Δέσποινας Μπερή
    Πηγή: www.in.gr


     
    posted by e-physician at 6:58 PM | Permalink | 0 Σχόλια
    Checkit
    Tuesday, January 10, 2006
    Μαθαίνοντας για το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών

    Μαθαίνοντας για το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών

    To σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS) αποτελεί το συχνότερο αίτιο δυσλειτουργίας των ωοθηκών. Εκδηλώνεται με ποικιλία συμπτωμάτων και γι' αυτό ορίζεται ως σύνδρομο και όχι ως νόσος. Γενικά τα τέσσερα συμπτώματά του που ενοχλούν τις γυναίκες είναι η υπογονιμότητα, οι διαταραχές του κύκλου, ο δασυτριχισμός και η παχυσαρκία.

    Που οφείλεται;

    Το ωοθυλάκιο είναι η βασική λειτουργική μονάδα της ωοθήκης και παράγει τα οιστρογόνα και το ωάριο. Φυσιολογικά το ωοθυλάκιο αναπτύσσεται, ωριμάζει και περί την 14η μέρα του κύκλου επέρχεται η ρήξη του και η έξοδος του ωαρίου. Η διαδικασία αυτή καλείται ωοθυλακιορρηξία και βρίσκεται υπό τον έλεγχο ορμονών.

    Οι ορμόνες παράγονται από τον υποθάλαμο και την υπόφυση, δύο αδένες που βρίσκονται στον εγκέφαλο, καθώς και από τα επινεφρίδια και τις ωοθήκες. Για την φυσιολογική ωοθυλακιορρηξία χρειάζεται τόσο η ακεραιότητα καθενός από τα παραπάνω συστήματα ξεχωριστά, όσο και η αρμονική μεταξύ τους συνεργασία.

    Το PCOS χαρακτηρίζεται από διαταραχή της ισορροπίας αυτών των ορμονών επηρεάζοντας την ωοθυλακιορρηξία και δευτερευόντως το καρδιαγγειακό σύστημα και το μεταβολισμό. Αποτέλεσμα αυτής της διαταραχής είναι οι ωοθήκες να μεγαλώνουν σε μέγεθος και να αναπτύσσονται πάνω τους πολυάριθμες κύστεις . Μια πολυκυστική ωοθήκη μπορεί να είναι τριπλάσια σε μέγεθος σε σύγκριση με μία φυσιολογική.

    Το σύνδρομο παρατηρείται σε ποσοστό 5-10% σε γυναίκες ηλικίας 20-40 ετών και η ακριβής αιτιολογία του δεν είναι γνωστή. Η κληρονομικότητα παίζει ρόλο στην εμφάνιση του καθώς έχει παρατηρηθεί ότι οι αδελφές ή οι κόρες γυναικών με PCOS έχουν πιθανότητα 50% να αναπτύξουν επίσης το σύνδρομο.

    Επιπρόσθετα, ρόλο στην ανάπτυξη του φαίνεται να παίζουν η ανώμαλη παραγωγή της ινσουλίνης, ο μεταβολισμός και η υπερπαραγωγή ανδρογόνων ορμονών.

    Ποια είναι τα συμπτώματα;

    Τα συμπτώματα που γίνονται έγκαιρα αντιληπτά είναι:


    · Η ανωμαλία ρυθμικότητας της έμμηνου ρύσης, όπως η απουσία εμφάνισής της (αμηνόρροια), η επαναλαμβανόμενη εμφάνισή της σε διαστήματα μεγαλύτερα των 35 ημερών (αραιομηνόρροια) και η εμφάνιση έμμηνης ρύσης σε λιγότερους από οκτώ κύκλους μέσα σε ένα χρόνο. Τα παραπάνω υποδηλώνουν ότι η ωοθυλακιορρηξία συμβαίνει μόνο ορισμένες φορές ή και καθόλου και παρατηρούνται σε ποσοστό 50% στις γυναίκες με PCOS.
    · Η εμφάνιση αιμορραγίας από τον κόλπο σε χρονικά διαστήματα άσχετα με τη την ρυθμικότητα του εμμηνορρυσιακού κύκλου (μητρορραγία). Τα συμπτώματα αυτά παρατηρούνται σε ποσοστό 30% στις γυναίκες με PCOS.
    · Η υπερβολική αύξηση τριχοφυΐας (δασυτριχισμός) στο πρόσωπο, στο στήθος, στην πλάτη στην κοιλιά και στα δάκτυλα των χεριών και των ποδιών. Πάνω από το 70% των γυναικών με PCOS εμφανίζουν αυτό το σύμπτωμα.
    · Διαταραχές του δέρματος όπως η αυξημένη λιπαρότητα του και η ακμή.

    Τα συμπτώματα που αναπτύσσονται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου είναι:
    · Ο πυελικός πόνος για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών.
    · Η αύξηση βάρους ή η παχυσαρκία του άνω μέρους του σώματος (ανδρικού τύπου παχυσαρκία).
    · Οι αποβολές ή η υπογονιμότητα.
    · Η λέπτυνση των τριχών ή η απώλεια τριχών (αλωπεκία) όπως στους άνδρες δηλαδή στην κορυφή της κεφαλής.
    · Συμπτώματα σακχαρώδους διαβήτη ή αντοχής στην ινσουλίνη. Ο κίνδυνος ανάπτυξης σακχαρώδους διαβήτη είναι πέντε φορές μεγαλύτερος στις γυναίκες με PCOS και εκδηλώνεται σε νεώτερες ηλικίες.
    · Η υψηλή αρτηριακή πίεση (αρτηριακή υπέρταση).
    · Τα χαμηλά επίπεδα 'καλής' χοληστερίνης (HDL) σε σύγκριση με τα επίπεδα της 'κακής' χοληστερίνης (LDL) και των τριγλυκεριδίων.

    Τα τρία τελευταία συμπτώματα προδιαθέτουν τις γυναίκες με PCOS για την ανάπτυξη καρδιαγγειακών νοσημάτων, δηλαδή για καρδιοπάθεες και για αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια.

    Για περισσότερες πληροφορίες πατήσε

  • εδώ

    • Το άρθρο είναι της ιατρού, Ιωάννας Ρέβελα

    Πηγή: www. in.gr

     
    posted by e-physician at 5:50 PM | Permalink | 0 Σχόλια
    Checkit
    Monday, January 09, 2006
    Κατακράτηση υγρών: ο άγνωστος «εχθρός»
    Κατακράτηση υγρών: ο άγνωστος «εχθρός»

    Μερικές φορές ο δείκτης της ζυγαριάς δεν μετακινείται προς τα κάτω, ενώ κάνουμε φιλότιμες προσπάθειες δίαιτας. Aλλες φορές μπορεί να παρατηρήσουμε μια ξαφνική αύξηση του βάρους μας ή να νιώθουμε πολύ φουσκωμένοι, ενώ δεν έχουμε φάει υπερβολικά τις προηγούμενες μέρες. Αυτά τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά της κατάστασης που χαρακτηρίζεται ως κατακράτηση υγρών. Δηλαδή ο οργανισμός κρατά περισσότερα υγρά από όσα χρειάζεται. Παρακάτω θα μάθετε γιατί συμβαίνει αυτή και πώς μπορείτε να την αντιμετωπίσετε.

    Γενικά στοιχεία για το ισοζύγιο νερού και μεταλλικών στοιχείων στο σώμα

    Η περιεκτικότητα του ανθρώπινου οργανισμού σε νερό και μεταλλικά άλατα εξαρτάται από την ηλικία, το φύλο και τη σωματική διάπλαση. Γενικά, ένα παχύσαρκο άτομο έχει λιγότερο νερό στον οργανισμό του σε σύγκριση με ένα λιπόσαρκο άτομο. Για τον ίδιο λόγο οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη ποσότητα νερού στο σώμα τους σε σύγκριση με τις γυναίκες, αφού έχουν μικρότερη περιεκτικότητα σε λίπος.

    Σε φυσιολογικά άτομα, το ποσό του νερού που προστίθεται στον οργανισμό πρέπει να είναι ίσο με το αποβαλλόμενο ποσό. Η πρόσληψη νερού επιτυγχάνεται με:


    *την εξωγενή πρόσληψη νερού στη φυσική του μορφή,
    *με τις προσλαμβανόμενες τροφές. Για παράδειγμα το κρέας περιέχει κατά 70% νερό, ενώ τα φρούτα και τα λαχανικά κατά 95%,
    *με την οξείδωση ('καύση') των θρεπτικών συστατικών των τροφών. Δηλαδή από την διάσπαση ενός γραμμαρίου λίπους παράγεται 1 ml νερού, ενώ από τη διάσπαση ενός γραμμαρίου υδατανθράκων ή πρωτεϊνών παράγονται 0,5 ml νερού.

    Οι κύριοι παράγοντες που ρυθμίζουν το ισοζύγιο του νερού του οργανισμού είναι:
    το αίσθημα της δίψας, η αντιδιουρητική ορμόνη που παράγεται στον εγκέφαλο, οι νεφροί και η ορμόνη αλδοστερόνη που παράγεται στους νεφρούς.

    Τα κύρια μεταλλικά στοιχεία στον οργανισμό είναι το νάτριο και το κάλιο. Το νάτριο είναι το στοιχείο που υπάρχει και στο αλάτι το οποίο ευθύνεται για την κατακράτηση των υγρών στο σώμα και η πρόσληψη του είναι περίπου 6-12 γρ. την ημέρα. Το κάλιο δρα αντίθετα από το νάτριο και η πρόσληψη του είναι περίπου 1,43-6,54 γρ. την ημέρα.

    Στη συνέχεια θα αναφερθούν οι κυριότερες αιτίες που προκαλούν κατακράτηση υγρών σε ένα φυσιολογικό οργανισμό, δηλαδή χωρίς άλλα προβλήματα υγείας, όπως καρδιακή ή νεφρική ανεπάρκεια.

    Ο ρόλος του προεμμηνορρυσιακού συνδρόμου

    Το φαινόμενο της κατακράτησης υγρών είναι συχνότερα στις γυναίκες, οι οποίες το βιώνουν τουλάχιστον μία φορά το μήνα. Αυτό συμβαίνει επειδή η κατακράτηση υγρών αποτελεί τυπικό σύμπτωμα του προεμμηνορρυσιακού συνδρόμου.

    Κατά την αναμονή της περιόδου (δύο με τρεις μέρες πριν) και κατά τη διάρκεια αυτής λόγω των διακυμάνσεων των ορμονών εμφανίζεται το πρόβλημα της κατακράτησης. Οι διακυμάνσεις αυτές και ιδιαίτερα τα υψηλά επίπεδα οιστρογόνων, επηρεάζουν την ισορροπία των υγρών του οργανισμού με αποτέλεσμα οι νεφροί να κατακρατούν περισσότερο νάτριο και στη συνέχεια κατακρατούν και περισσότερο νερό προκειμένου να επανέλθει η ισορροπία.

    Τα συμπτώματα της κατακράτησης των υγρών είναι η ξαφνική αύξηση βάρους ( ένα με τρία κιλά), το πρήξιμο και ο πόνος στο στήθος, το πρήξιμο στα πόδια και την κοιλιά. Αυτές οι ενοχλήσεις είναι ολότελα παροδικές και με το τέλος της περιόδου το βάρος θα επανέλθει στο φυσιολογικό και το πρήξιμο θα υποχωρήσει.

    Χρειάζεται όμως προσοχή στις βουλιμικές τάσεις που εμφανίζονται στο διάστημα αυτό. Η υπερκατανάλωση φαγητού και κυρίως γλυκών την περίοδο αυτή μπορεί να οδηγήσει σε πραγματική και μόνιμη αύξηση του βάρους.

    Ο ρόλος των ορμονικών μεταβολών

    Οι ορμονικές διαταραχές επηρεάζουν την ισορροπία των υγρών και των μεταλλικών αλάτων στον οργανισμό με αποτέλεσμα να κατακρατούνται περισσότερα υγρά από το φυσιολογικό. Οι διαταραχές αυτές μπορεί να σχετίζονται με προβλήματα στην λειτουργία του θυρεοειδούς, με προβλήματα των επινεφριδίων ή το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών.

    Η κατακράτηση υγρών είναι επίσης πολύ συχνή στην εγκυμοσύνη. Στην περίπτωση αυτή οφείλεται στην αύξηση της παραγωγής της ορμόνης αλδοστερόνης και έχει ως σκοπό την πλήρωση της αμνιακής κοιλότητας με υγρά και την διευκόλυνση της ανταλλαγής ουσιών ανάμεσα στη μητέρα και το έμβρυο.

    Επιπλέον στην εγκυμοσύνη φυσιολογικά υπάρχει συνεχής και υπέρμετρη αύξηση των οιστρογόνων και η τάση να παραμένουν στάσιμα μέσα στους ιστούς τα υγρά που κατακρατούνται. Έτσι οι έγκυες έχουν συχνά πρησμένα δάκτυλα χεριών ή πόδια και κυρίως αστραγάλους. Αμέσως μετά τον τοκετό τα νεφρά αρχίζουν να υπερλειτουργούν με αποτέλεσμα τη γρήγορη απομάκρυνση των περιττών κιλών.

    Ο ρόλος της διατροφής

    Η διατροφή και ειδικότερα η περιεκτικότητα των τροφών σε αλάτι και μεταλλικά άλατα παίζουν σημαντικό ρόλο στη κατακράτηση υγρών.

    Τι μπορείτε να κάνετε:


    *Μειώστε το αλάτι κατά την παρασκευή του φαγητού και αποφύγετε το επιπλέον αλάτι στο τραπέζι. Στις γυναίκες συνίσταται να μειώνουν το αλάτι τουλάχιστον μία εβδομάδα πριν από την έναρξη της περιόδου.
    *Χρησιμοποιείστε φρέσκα μυρωδικά, όπως είναι ο άνηθος, ο μαϊντανός και το σκόρδο για να κάνετε το φαγητό πιο εύγευστο. Αυτά έχουν επιπλέον αντιοξειδωτικές ουσίες που προστατεύουν από τα καρδιαγγειακά νοσήματα, τον καρκίνο και γενικότερα δρουν ενάντια στη γήρανση.
    *Αποφύγετε τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι, όπως είναι: τα καπνιστά κρέατα, το ζαμπόν, τα λουκάνικα, το μπέικον, οι ξηροί καρποί, τα τουρσιά, η κέτσαπ, η μουστάρδα, οι σάλτσες, ο τόνος σε λάδι, οι κύβοι κρέατος, οι διάφοροι έτοιμοι ζωμοί και τα σνακ όπως τα πατατάκια και το ποπ-κορν. Γενικά τα τρόφιμα με συντηρητικά, συσκευασμένα ή επεξεργασμένα είναι κατά κανόνα πλούσια σε αλάτι ή σε νάτριο.
    *Προτιμήστε τροφές που είναι πλούσιες σε κάλιο και σε μαγνήσιο, όπως: μπανάνες, πατάτες, ρύζι, ζυμαρικά, λαχανικά, όσπρια και φρούτα.
    *Μερικά από τα φρούτα και τα λαχανικά έχουν φυσική διουρητική δράση ή είναι πλούσια σε νερό με αποτέλεσμα να βοηθούν στην αντιμετώπιση της κατακράτησης υγρών. Τέτοια είναι: το καρπούζι, το αγγούρι, οι φράουλες και το σέλινο.
    *Μια σημαντική πηγή από την οποία παίρνουμε αλάτι είναι το ψωμί. Για το λόγο αυτό φροντίστε να το καταναλώνετε με μέτρο.
    *Χρησιμοποιείστε εναλλακτικά υποκατάστατα αλατιού. Ούτε τα υποκατάστατα μπορείτε να τα καταναλώνετε ελεύθερα σε ποσότητα, σε σύγκριση με το κλασσικό σκεύασμα αλατιού, αλλά έχουν το πλεονέκτημα ότι έχουν λιγότερο νάτριο και μερικές φορές είναι πλούσια σε κάλιο με αποτέλεσμα να κάνουν σε μικρότερο βαθμό κατακράτηση υγρών.

    Ο ρόλος της κακής κυκλοφορίας του αίματος

    Ορισμένες φορές η κατακράτηση υγρών και το πρήξιμο που παρατηρείται χαρακτηριστικά στα πόδια είναι ενδεικτικό της κακής κυκλοφορίας του αίματος και της λέμφου. Παρατηρείται κυρίως στα κάτω άκρα και ιδιαίτερα στους αστραγάλους, συνήθως μετά από παρατεταμένη ακινησία ή πολύωρη ορθοστασία.

    Πως μπορείτε να ανακουφιστείτε:


    *Αποφύγετε την ακινησία και την ορθοστασία. Εάν αυτό δεν είναι εφικτό, κάντε περιοδικά μια μικρή βόλτα ή ανασηκωθείτε μερικές φορές στις μύτες των ποδιών. Οι ασκήσεις αυτές θα δραστηριοποιήσουν τους μύες της περιοχής και με τη σύσπασή τους θα διευκολυνθεί η κυκλοφορία του αίματος.
    *Τοποθετείτε τα πόδια σας ψηλά σε περιοδικά διαστήματα κατά τη διάρκεια της ημέρας ή στο τέλος αυτής. Για παράδειγμα, βάλτε τα πόδια σας ψηλότερα με μαξιλάρια την ώρα που βλέπετε τηλεόραση καθισμένοι στον καναπέ.
    *Χρησιμοποιήστε τις ειδικές κάλτσες και καλσόν που υπάρχουν στα φαρμακεία που βοηθούν την κυκλοφορία του αίματος και κάντε μικρής διάρκειας μασάζ με κρύο νερό κατά τη διάρκεια του μπάνιου στα πόδια σας.

    Ο ρόλος των φαρμάκων

    Η κατακράτηση υγρών είναι μια συνηθισμένη παρενέργεια των αντισυλληπτικών. Αυτό συμβαίνει επειδή τα χάπια αυτά περιέχουν και οιστρογόνα που δρουν με τον ίδιο τρόπο όπως οι φυσιολογικές ορμόνες. Η κατακράτηση υγρών όμως δεν συμβαίνει απαραίτητα σε κάθε γυναίκα που λαμβάνει αντισυλληπτικά.

    Συνήθως το φαινόμενο παρατηρείται κατά την έναρξη της χρήσης των χαπιών και με την μακροχρόνια λήψη (άνω των τριών μηνών) σταδιακά η ενόχληση μειώνεται και τελικά εξαφανίζεται.

    Aλλα φάρμακα που ευθύνονται για την κατακράτηση υγρών είναι τα αγχολυτικά, η κορτιζόνη, τα οπιούχα και γενικά τα φάρμακα που επηρεάζουν το ισοζύγιο του ύδατος και των μεταλλικών αλάτων.

    Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να διακόπτετε τα φάρμακα από μόνοι σας. Θα πρέπει όμως να συμβουλεύεστε τον ιατρό σας, ο οποίος θα ρυθμίσει κατάλληλα τη δόση του φαρμάκου, θα σας δώσει οδηγίες για την σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος και θα διερευνήσει μήπως η κατακράτηση οφείλεται σε κάποια άλλη αιτία πέρα από τα συγκεκριμένα φάρμακα.

    Ο ρόλος της πρόσληψης νερού

    Η αντίληψη ότι η περιορισμένη πρόσληψη νερού είναι τρόπος για να μην κάνει ένας οργανισμός κατακράτηση υγρών είναι λανθασμένη. Εάν η παροχή του νερού είναι μειωμένη ο οργανισμός αντιδρά με την κατακράτηση περισσότερου νερού από αυτό που έχει ήδη.

    Επομένως η καλύτερη λύση για την μείωση του φαινόμενου της κατακράτησης είναι η πρόσληψη πολύ νερού.

    Χρειάζεται να πίνετε τουλάχιστον ενάμιση με δύο λίτρα νερό την ημέρα. Με τον τρόπο αυτό βοηθάτε στην καλή ισορροπία των υγρών στο σώμα σας και στην καλή λειτουργία των νεφρών που ευθύνονται κυρίως για την αποβολή του πλεονάζοντος νερού και νατρίου.

    Σε φυσιολογικά άτομα, η αντιμετώπιση της κατακράτησης υγρών αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με τη διατροφή και την πρόσληψη νερού. Εάν όμως το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο καλύτερα να συμβουλευθείτε κάποιο ιατρό. Τα άτομα μεγαλης ηλικίας, με προβλήματα υγείας ή οι γυναίκες στην εγκυμοσύνη πρέπει οπωσδήποτε να συνεργάζονται με ένα ειδικό ιατρό πριν από οποιαδήποτε ενέργεια.

    Το άρθρο είναι της ιατρού , Ιωάννα Ρέβελα
    Πηγή: www.in.gr
     
    posted by e-physician at 6:19 PM | Permalink | 4 Σχόλια
    Checkit

    Τα κείμενα,οι εικόνες και οι πληροφορίες που παρουσιάζονται στην παρούσα ιστοσελίδα από τους συντάκτες της, αλλά και οποιοδήποτε άλλο υλικό συμπεριλαμβάνεται στην ιστοσελίδα χρησιμοποιείται με μοναδικό σκοπό την ενημέρωση.Τα κείμενα δεν έχουν σκοπό να αντικαταστήσουν την επαγγελματική ιατρική συμβουλή, διάγνωση ή θεραπεία. Ζητάτε πάντα τις συμβουλές των εξειδικευμένων ιατρών σας ή άλλου εξειδικευμένου προσωπικού για οτιδήποτε αφορά σε οποιαδήποτε πάθηση. Ποτέ μην παραβλέψετε ιατρική συμβουλή ή αναβάλλετε να ρωτήσετε τη γνώμη του ειδικευμένου ιατρού εξαιτίας κάποιου άρθρου που διαβάσατε στη σελίδα μας.

     m onitor MindBlog Network Blogarama - The Blog DirectoryGreekBloggers.comBlogwise - blog directoryListed in LS Blogs Search For Blogs, Submit Blogs, The Ultimate Blog DirectoryKinja, the weblog guide Directory of Health Blogs