Νέες εξελιγμένες χειρουργικές τεχνικές στην αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας

Θεσσαλονίκη: Νέες εξελιγμένες χειρουργικές τεχνικές με νέα υλικά, μεταξύ των οποίων τα οστικά υποκατάστατα, παρουσιάστηκαν από Έλληνες και ξένους ειδικούς επιστήμονες στη διάρκεια του σεμιναρίου «Νέοι ορίζοντες στη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας».

Οι αντικαταστάσεις φθαρμένων αρθρώσεων, εξ αιτίας της οστεοαρθρίτιδας, με τεχνητές προθέσεις, οι λεγόμενες ολικές αρθροπλαστικές, γίνονται πλέον και στην Ελλάδα με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Η ολική αρθροπλαστική ισχίου και γόνατος, που αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις όχι μόνο της ορθοπαιδικής, αλλά και της ιατρικής γενικότερα, τα τελευταία χρόνια εξελίχθηκε, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, στην ελάχιστα επεμβατική χειρουργική (minimally invasive surgery).

Η μεσολάβηση του υπολογιστή έχει ως αποτέλεσμα ακόμη πιο λεπτές και ακριβείς παρεμβάσεις, έτσι ώστε η επέμβαση να ολοκληρώνεται με πολύ μικρή χειρουργική τομή με απόλυτη εφαρμογή των ενδοπροθέσεων, ο δε χρόνος νοσηλείας του ασθενούς να μειώνεται σημαντικά.

Στους πάσχοντες από οστεοαρθρίτιδα και στις περιπτώσεις, που η φαρμακευτική αγωγή δεν έχει αποτελέσματα, οι επιστήμονες συνέστησαν τη διεξαγωγή αρθροπλαστικής επέμβασης για την αντικατάσταση των αρθρώσεων στην περιοχή του γονάτου και του ισχίου με τεχνητές.

Όπως επεσήμαναν η αρθροπλαστική δεν θα πρέπει να θεωρείται ως λύση της τελευταίας στιγμής. «Ανακαλύψαμε ότι οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε αυτή την επέμβαση βελτίωσαν σημαντικά την ποιότητα ζωής τους προτού ακόμη οι πόνοι τους γίνουν οξείς», ανέφεραν χαρακτηριστικά στις εισηγήσεις τους.

Στο πλαίσιο μιας μελέτης οι ασθενείς, που επρόκειτο να υποβληθούν σε αρθροπλαστική, χωρίστηκαν σε δύο ομάδες αναλόγως με το βαθμό άλγους που ένιωθαν και τις κινητικές δυσκολίες που αντιμετώπιζαν.

Αυτό που διαπίστωσαν οι γιατροί ήταν, ότι οι ασθενείς που ένιωθαν περισσότερο πόνο πριν από την επέμβαση έκαναν δύο χρόνια να ξανά-αισθανθούν ισχυρό πόνο. Αντιθέτως, όσοι ανέβαλαν για αργότερα την επέμβαση χρειάζονταν σε καθημερινή βάση βοήθεια ακόμη και για τις πιο απλές δραστηριότητες, όπως το μπάνιο ή το ντύσιμο.

«Είναι πολύ σημαντικό να αντιληφθούν οι πάσχοντες ότι οι συνθήκες ζωής έχουν αλλάξει και η επιβάρυνση που δέχονται τα οστά είναι πολύ μεγαλύτερες», είπαν χαρακτηριστικά. «Για το λόγο αυτό δεν θα πρέπει να παρατείνουν την επέμβαση, αφού έχει αποδειχθεί ότι τα αποτελέσματά της διαρκούν έως και 20 ολόκληρα χρόνια».

Το σεμινάριο οποίο διοργανώθηκε από την Πανεπιστημιακή Ορθοπαιδική Κλινική του Νοσοκομείου «Παπαγεωργίου» της Θεσσαλονίκης υπό την προεδρία του διευθυντού της κλινικής Γεωργίου Καπετάνου, καθηγητού Ορθοπαιδικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.

Πηγή: www.in.gr

Αναποτελεσματική η μελατονίνη στην ανακούφιση των συμπτωμάτων του jet lag

Λονδίνο: Η μελατονίνη αν και χαρακτηρίζεται ως φυσικό υπνωτικό, δεν προκύπτουν επιστημονικές αποδείξεις ότι ανακουφίζει από το jet lag, δηλαδή την αποδιοργάνωση του βιολογικού κύκλου.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του επιστημονικού εντύπου British Medical Journal, ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Αλμπερτα στο Εντμοντον του Καναδά με επικεφαλής την Δρ Νίνα Μπουσχέμι υποστηρίζει ότι η μελατονίνη, ορμόνη που φυσιολογικά παράγεται από την επίφυση στον εγκέφαλο, δεν έχει καμιά σημαντική επίδραση στην ανακούφιση της συμπτωματολογίας του jet lag.

Τα τυπικά συμπτώματα του JL περιλαμβάνουν την κόπωση, τη νευρικότητα, την αϋπνία, την κεφαλαλγία, την ευερεθιστότητα και την αδυναμία συγκέντρωσης της προσοχής. Μερικοί ταξιδιώτες αναφέρουν επίσης στομαχικά ενοχλήματα, διάρροια, δυσκοιλιότητα, οίδημα στα σφυρά των ποδιών και πόνο στις αρθρώσεις.

Επανεξετάζοντας 16 σχετικές μελέτες στις οποίες είχαν συμμετάσχει περισσότερα από 500 άτομα συνολικά, για την καταγραφή της επίδρασης της μελατονίνης στη διαταραχές του ύπνου που προκαλούνται από ιατρικά προβλήματα ή έλλειψη ύπνου λόγω νυχτερινής εργασίας ή αεροπορικών ταξιδιών, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι δεν είναι αποτελεσματική στην ανακούφιση της διαταραχής του ύπνου ως συνέπεια του jet lag.

Επομένως η λήψη σκευασμάτων μελατονίνης, αν και είναι ασφαλής μεσοπρόθεσμα, δεν έχει κανένα όφελος για τα άτομα που ταξιδεύουν συχνά με αεροπλάνο ή για τους εργαζόμενους σε νυχτερινές βάρδιες.

Πηγή: www.in.gr

Θεραπεία κατά της παράλυσης θα δοκιμαστεί για πρώτη φορά σε ανθρώπους


Λονδίνο: Μια θεραπευτική προσέγγιση που είχε δώσει εντυπωσιακά αποτελέσματα σε παράλυτα πειραματόζωα με τραύματα της σπονδυλικής στήλης θα δοκιμαστεί σύντομα σε ανθρώπους, έπειτα από την ανακάλυψη μιας τεχνικής που περιορίζει τις πιθανές παρενέργειες.

Η θεραπεία βασίζεται σε δύο αντισώματα που εμποδίζουν τη δράση της πρωτεΐνης Nago, η οποία φυσιολογικά σταματά τη δημιουργία νέων απολήξεων στα τραυματισμένα νεύρα.

Μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες ήταν ανέτοιμοι να προχωρήσουν σε κλινικές δοκιμές, καθώς τα αντισώματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτη ανάπτυξη νέων απολήξεων στον εγκέφαλο και την υπόλοιπη σπονδυλική στήλη και να προκαλέσουν πιθανώς αφόρητους πόνους.

Τώρα, η ομάδα του Δρ Μάρτιν Σουάμπ στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης ετοιμάζεται, σε συνεργασία με τη φαρμακευτική εταιρεία Novartis, να δοκιμάσει σε ανθρώπους μια συσκευή χορήγησης των αντισωμάτων που περιορίζει τον κίνδυνο παρενεργειών.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήσε

εδώ

Πηγή: www.in.gr

Ηλεκτροπληξία

Όταν το σώμα μας διαρρέεται από ηλεκτρικό ρεύμα, παθαίνουμε ηλεκτροπληξία. Η ηλεκτροπληξία μπορεί να μοιάζει με απλό γαργάλημα στις άκρες των δακτύλων του χεριού ή μπορεί να προκαλέσει μυϊκή σύσπαση, να παραλύσει την καρδιά, να ανακόψει τη λειτουργία της αναπνοής ή να προσβάλλει καίρια το νευρικό σύστημα.
Η ηλεκτροπληξία μπορεί να είναι μοιραία όταν το ηλεκτρικό ρεύμα περάσει από την καρδιακή χώρα.
Το ρεύμα υπολογιζόμενο σε κλάσματα, αμπέρ, μπορεί να προκαλέσει ηλεκτροπληξία και να σκοτώσει. Η τάση των 220 βολτ είναι αρκετή για να μεταδώσει στο σώμα μας μία θανατηφόρα εκκένωση. Το ηλεκτρικό ρεύμα, όταν υπερβεί το ένα διακοσιοστό του αμπέρ μπορεί να είναι επικίνδυνο.

Ρεύματα ενός εικοστού του αμπέρ είναι δυνατό να σκοτώσουν. Επειδή η ένταση στα κυκλώματα των περισσότερων ηλεκτροκίνητων συσκευών φθάνει τα 15 αμπέρ, το ρεύμα που μπορεί να σκοτώνει είναι συνεχώς παρόν. Οι ασφάλειες και οι αυτόματοι διακόπτες σκοπό έχουν μονάχα να προστατεύουν κατά της πυρκαϊάς από υπερθέρμανση των ηλεκτροφόρων αγωγών λόγω υπερφορτίσεως και ΔΕΝ προστατεύουν τον άνθρωπο.

Ο ηλεκτρισμός ακολουθεί το συντομότερο και το ευκολότερο μονοπάτι μέσω καλών αγωγών (μεταδόσεώς του), όπως είναι το μέταλλο. Όταν η μόνωση μιας συσκευής υποστεί φθορά ή βλάβη, το ρεύμα φθάνει μέσω των καλωδίων των χειριστηρίων ή των κινητήρων, στα μεταλλικά μέρη της συσκευής. Το ρεύμα που διαρρέει μπορεί μ' ευκολία να περάσει μέσα από το ανθρώπινο σώμα, όταν επικρατούν ορισμένες συνθήκες. Ένα ελαφρό τσίμπημα ή ένα δυσάρεστο σοκ μας προειδοποιούν ότι κάπου υπάρχει διαρροή ρεύματος και η συσκευή με την ανωμαλία αυτή θα πρέπει να ελεγχθεί προτού γίνει κι άλλη χρήση της.Το ανθρώπινο σώμα είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού. Όταν υπάρχει υγρασία, όπως με τα βρεγμένα χέρια ή πόδια, τα υγρά δάπεδα ή το γρασίδι, το σώμα μας γίνεται ακόμη καλύτερος αγωγός του ηλεκτρισμού.

Όταν το σώμα μας γίνεται δίοδος του ρεύματος προς τη γη και έρθουμε σε επαφή με διαρροή ρεύματος, το αποτέλεσμα θα είναι η ηλεκτροπληξία. Απόφευγε να χρησιμοποιείς ηλεκτροδοτούμενα εργαλεία ή συσκευές όπου υπάρχει υγρό περιβάλλον. Εάν αυτό είναι απαραίτητο, βεβαιώσου προηγουμένως ότι ο εξοπλισμός είναι κατάλληλος για τη χρήση όπου τον προορίζεις, ότι είναι καλά γειωμένος ή ότι φέρει διπλή μόνωση. Μη διατηρείς στο δωμάτιο όπου λούζεσαι ηλεκτρικό καλοριφέρ. Μην βάζεις στην πρίζα το σίδερο ή την τοστιέρα, δίπλα σε νεροχύτη.
Απόφευγε να χρησιμοποιείς ηλεκτρικές συσκευές όπου τα χέρια σου είναι δυνατόν ν' αγγίζουν την ίδια στιγμή συσκευή και βρύση νερού ή άλλα γειωμένα αντικείμενα.Πρόσεχε ιδιαίτερα ν' αποφεύγεις την επαφή μ΄εναέρια σύρματα όταν κάνεις εγκατάσταση κεραίας τηλεόρασης όταν χρησιμοποιείς σκάλα από αλουμίνιο, δένεις το ιστίο στο κατάρτι της βάρκας κλπ.

Οι ασφάλειες και οι αυτόματοι διακόπτες κυκλώματος είναι "ασφαλιστικές βαλβίδες" που παρέχουν προστασία κατά την υπερφόρτισης. Εάν η ασφάλεια πέσει ή ανοίξει ο αυτόματος, αυτό αποτελεί την ένδειξη ότι υπάρχει ανωμαλία. Τα κυριότερα αίτια μπορεί να είναι ένα βραχυκύκλωμα, υπερφορτωμένο κύκλωμα ή κάποιο ελαττωματικό καλώδιο ή εξοπλισμός. Ποτέ μην βάζετε καινούργιες ασφάλειες με πιο πολλά αμπέρ από την ασφάλεια που αφαιρείται. Οι περισσότερες συνδεσμολογίες στα σπίτια έχουν προβλεφθεί για ασφάλεια 15 αμπέρ.
Να χρησιμοποιείς τις ηλεκτρικές συσκευές όπως πρέπει. Μην αμελείς τη σωστή συντήρησή τους. Αν χρειαστεί να τις επισκευάσεις, φώναξε τον ειδικό για την συγκεκριμένη περίπτωση.Γείωνε σωστά όλα τα φορητά εργαλεία, εκτός από εκείνα που φέρουν την ένδειξη διπλής μόνωσης, καθώς και τις άλλες συσκευές που λειτουργούν με ρεύμα, ιδιαίτερα σε χώρους με υγρασία.
Φρόντισε να μη συνυπάρχουν η υγρασία με τον ηλεκτρισμό. Η υγρασία καθιστά το σώμα μας ένα πολύ καλό αγωγό του ηλεκτρικού ρεύματος και ο κίνδυνος της ηλεκτροπληξίας αυξάνει κατά πολύ όταν το δέρμα μας είναι βρεγμένο ή υγρό.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήσε

εδώ

Γράφει: Ζημάλης Ευάγγελος, Ιατρός Εργασίας

Πηγή: www.iatronet.gr

Πανικός και Αγοραφοβία




Τι είναι το Άγχος;

Όλοι οι άνθρωποι λέμε πολλές φορές ότι νιώθουμε άγχος, stress, πίεση, ένταση κ.λ.π., και πολύ συχνά φορτώνουμε στο άγχος μας τις καθημερινές δυσκολίες που μπορεί να συναντάμε στην δουλειά μας ή στο σπίτι μας. Τι είναι όμως άγχος και ποιό κοινό θέμα βρίσκεται πίσω από τους απειράριθμους όρους που χρησιμοποιεί ο καθένας μας για να περιγράψει αυτή την πανανθρώπινη εμπειρία;

Το άγχος επιστημονικά αναφέρεται σε ένα είδος δυσάρεστης συγκίνησης. Άλλα είδη δυσάρεστων συγκινήσεων είναι π.χ. η θλίψη ή ο θυμός, αλλά το άγχος διακρίνεται από αυτά από το γεγονός ότι συνδέεται πάντοτε με έναν επαπειλούμενο κίνδυνο. Όταν νιώσουμε ότι κάποια πτυχή της ύπαρξής μας κινδυνεύει, νιώθουμε φυσιολογικά άγχος.

Ένας άνθρωπος που βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν ληστή είναι φανερό ότι θα νιώσει άγχος διότι κινδυνεύει η ίδια του η ζωή. Ο φοιτητής που έχει άγχος πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις νιώθει ότι κινδυνεύει διότι μια πιθανή αποτυχία μπορεί κατά την γνώμη του να έχει σοβαρές συνέπειες στην μελλοντική του καριέρα αλλά και στην προσωπική του υπόληψη ('αν αποτύχω θα γίνω ρεζίλι'). Άλλες φορές βεβαίως ο κίνδυνος δεν είναι τόσο εμφανής ή είναι φανερά υπερβολικός πάντα όμως το θέμα του 'κινδύνου' όπως τον βιώνει το κάθε άτομο προκαλεί άγχος.


Ποιές μορφές μπορεί να πάρει το άγχος;

Όταν γνωρίζουμε την πηγή προέλευσης του άγχους, τότε αυτό το ονομάζουμε φοβία. Μπορεί έτσι να έχουμε φοβία για κάποιο ζώο, για το ύψος, για τους κλειστούς χώρους κ.λ.π. Στις περιπτώσεις αυτές το άγχος συνδέεται με την παρουσία του 'φοβογόνου' αντικειμένου, έχουμε π.χ. άγχος όταν βρεθούμε στην δύσκολη κατάσταση αλλά με την απομάκρυνσή μας από αυτήν δεν αντιμετωπίζουμε κανένα πρόβλημα.

Πολλές φορές δεν είναι δυνατόν να εξακριβωθεί η αιτία του άγχους, τουλάχιστον με τον τρόπο που είναι εμφανής στις φοβίες. Οι άνθρωποι που παρουσιάζουν άγχος αυτής της μορφής φαίνεται να ανησυχούν για τα πάντα και να μην μπορούν να ελέγξουν την ανησυχία τους αυτή. Αυτός ο τύπος άγχους που φαινομενικά δεν συνδέεται με μια συγκεκριμένη κατάσταση ονομάζεται γενικευμένο άγχος.

Τις περισσότερες φορές το άγχος είναι ήπιο και εισβάλλει σταδιακά χωρίς να φτάνει σε μεγάλες εντάσεις. Ορισμένες όμως φορές παρατηρούνται απότομες εισβολές σοβαρού και έντονου άγχους που τότε το ονομάζουμε 'πανικό'. Ο πανικός μπορεί να έρχεται εντελώς ξαφνικά και απροειδοποίητα ή να συνδέεται με τις άλλες μορφές άγχους και ιδιαίτερα τις φοβίες.


Τι είναι η κρίση Πανικού;
Ο πανικός, το έντονο δηλαδή άγχος που εισβάλλει ξαφνικά και κλιμακώνεται πολύ γρήγορα, συνοδεύεται από μια πληθώρα συμπτωμάτων τόσο σωματικών όσο και ψυχολογικών που συνιστούν τη λεγόμενη κρίση πανικού. Συνηθισμένα σωματικά συμπτώματα αποτελούν τα εξής:


*Δύσπνοια (σα να μην φτάνει ο αέρας για αναπνοή, που οδηγεί σε γρήγορη και επιπόλαιη αναπνοή)
*Ταχυκαρδία και αίσθημα παλμών (καταλαβαίνει δηλαδή κανείς και αισθάνεται την καρδιά του να χτυπά)
*Ζάλη
*Αίσθημα αστάθειας και έλλειψης ισορροπίας
*Αίσθημα βάρους στο στέρνο (σα να τον πλακώνει κάτι)
*Μούδιασμα και μυρμηκιάσεις σε όλο το σώμα
*Εξάψεις και ιδρώτες στα άκρα
*Ναυτία και ανακατωσούρα στο στομάχι
*Μυϊκή τάση και σφίξιμο
*Τάση λιποθυμίας
*Συνηθισμένα ψυχολογικά συμπτώματα είναι τα εξής
*Αδυναμία προσοχής και συγκέντρωσης
*Φόβος ότι μπορεί να πάθει κάτι σημαντικό η υγεία του (π.χ. έμφραγμα, εγκεφαλικό κ.λ.π.)
*Φόβος ότι το άτομο θα χάσει τον έλεγχο
*Φόβος ότι μπορεί να 'τρελαθεί'

Κάθε άτομο που παρουσιάζει κρίση πανικού έχει συνήθως κάποιον συνδυασμό από τα παραπάνω συμπτώματα, τα οποία κλιμακώνονται πολύ γρήγορα . Το άτομο που κάνει μια κρίση πανικού επειδή βιώνει την κατάστασή του ως εξαιρετικά επείγουσα μπορεί να τρέξει έντρομο στα επείγοντα ενός νοσοκομείου σίγουρο ότι μια ανεπανόρθωτη βλάβη συμβαίνει στην υγεία του με τραγικές συνέπειες. Ένας γιατρός ωστόσο δεν χρειάζεται παρά λίγα λεπτά συνήθως για να καταλάβει την φύση του προβλήματος και την απουσία οποιουδήποτε κινδύνου για την σωματική ακεραιότητα του πάσχοντα. Επίσης, τις περισσότερες φορές μέχρι να φτάσει κανείς στα επείγοντα ήδη τα συμπτώματα έχουν αρχίσει να περνάνε και μόνο ο φόβος μπορεί να έχει παραμείνει ή η απορία για το τι τα προκάλεσε.


Πότε οι κρίσεις πανικού γίνονται πρόβλημα ;
Ένα άτομο που θα πάθει μια κρίση πανικού στην ζωή του (κι αυτό μπορεί να συμβεί ακόμη και στο 5% του πληθυσμού) τις περισσότερες φορές δεν θα αντιμετωπίσει ξανά παρόμοιο πρόβλημα. Σε μερικούς όμως ανθρώπους η δυσάρεστη αυτή εμπειρία μπορεί να επαναλαμβάνεται αρκετά συχνά και έτσι να προκαλέσει ένα πρόβλημα που πολλές φορές το ονομάζουμε διαταραχή πανικού (για να το διαχωρίσουμε από τις μεμονωμένες κρίσεις).

Σε διάφορες εργασίες έχει βρεθεί ότι διαταραχή πανικού μπορεί να παρουσιάζει το 1%-1.5% του πληθυσμού και είναι πιό συχνή στις γυναίκες. Το πρόβλημα αρχίζει συνήθως σε νεαρή ηλικία (μεταξύ 20-30 ετών).


Πώς είναι να ζεί κανείς με διαταραχή πανικού;

'Αν δεν το'χεις νιώσει δεν μπορείς να το καταλάβεις. Ξαφνικά, εκεί που όλα πήγαιναν καλά και νόμιζες ότι επιτέλους το άγριο θηρίο που είχες μέσα σου αποφάσισε να φύγει, εκείνο λες και είχε στήσει αυτί και ήθελε να σε διαψεύσει προκαλεί την γνωστή σου πλέον τρικυμία. Τι κι αν εσύ αποφάσισες να βγείς λίγο έξω να φας σε μια ταβέρνα σαν όλους τους άλλους ανθρώπους, το σώμα σου φαίνεται να μην σε υπακούει πλέον. Το κεφάλι σου πάει να σπάσει, η ζάλη σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι ένα βήμα πρίν την λιποθυμία, η καρδιά χτυπάει τόσο δυνατά σα να θέλει να βγεί από το στέρνο όπου είναι φυλακισμένη. Και σα να μην φτάνουν αυτά να'σου πάλι αυτή η εικόνα με τον εαυτό σου πεσμένο κάτω και από πάνω διάφορους περίεργους να μονολογούν, «μα καλά τόσο αδύναμος χαρακτήρας με την πρώτη δυσκολία να τα χάνει και να πέφτει κάτω,ούτε τα μικρά παιδιά δεν κάνουν έτσι». Τι σου απομένει τότε; Με την τελευταία στάλα λογικής σου, πριν δηλαδή τρελαθείς ολοκληρωτικά, κάνεις το μόνο πράγμα που έχεις βρεί να λειτουργεί, καλύτερο και από τα καλύτερα αγχολυτικά: το σκάς και ησυχάζεις. Υπάρχει καλύτερο μέρος από το σπίτι σου άλλωστε;'


Τι είναι η Αγοραφοβία και ποιά η σχέση της με τον πανικό;
Οι άνθρωποι που παθαίνουν κρίσεις πανικού, στα μεσοδιαστήματα μεταξύ των κρίσεων πολλές φορές παρουσιάζουν μια ανησυχία σχετικά με τις πιθανές συνέπειες που μπορεί να έχει μια πιθανή επόμενη κρίση: 'Τι θα γίνει εάν πάθω κρίση την ώρα που οδηγώ;', '... εάν είμαι έξω σε μια ταβέρνα με φίλους θα καταλάβουν ότι κάτι συμβαίνει με μένα', '...εάν είμαι στον δρόμο μεταξύ αγνώστων ποιός θα με πάει στο νοσοκομείο;' κ.λ.π. Οι ασθενείς γρήγορα ανακαλύπτουν (βλέπε παραπάνω στην προσωπική περιγραφή ενός πάσχοντα) ότι η γρήγορη απομάκρυνση από το μέρος όπου συνέβη η κρίση και η μετακίνηση σε 'ασφαλές' μέρος που μπορεί να είναι το σπίτι ή ένα νοσοκομείο αρκεί για να μετριάσει τα συμπτώματα. Αυτό όμως οδηγεί γρήγορα σ'αυτό που ονομάζεται αγοραφοβία. Ο όρος αυτός είναι λίγο παραπλανητικός διότι δεν αφορά όπως πιστεύεται σε φόβο της αγοράς (δηλ. εκεί που συναθροίζονται πολλοί άνθρωποι) αλλά περισσότερο σε φόβο να πάει κανείς σε μέρη στα οποία εάν το άτομο πάθει κάτι (π.χ. μια κρίση πανικού) η δυνατότητα διαφυγής θα είναι δύσκολη. Όσο πιό δύσκολή η διαφυγή τόσο πιό έντονος ο φόβος και άρα τόσο πιό έντονη η αποφυγή αυτής της δραστηριότητας. Συνηθισμένα μέρη που αποφεύγουν άτομα με διαταραχή πανικού και αγοραφοβία είναι τα μέσα μαζικής μεταφοράς (λεοφωρεία, υπόγειος, αεροπλάνα κ.λ.π.), τα super market, όλων των ειδών οι ουρές (π.χ. σε ταμεία), το αυτοκίνητο ιδιαίτερα σε μποτιλιάρισμα, εστιατόρια ή μπάρ με πολύ κόσμο κ.λ.π. Το αποτέλεσμα της αγοραφοβίας είναι ότι περιορίζει πολύ την καθημερινή δραστηριότητα τού πάσχοντα: πώς θα πάει κανείς στην δουλειά του, πώς θα βγεί έξω να διασκεδάσει, να κάνει τα ψώνια του; Να σημειωθεί ότι η αγοραφοβία μπορεί να υπάρχει και μόνη της χωρίς διαταραχή πανικού αν και τις περισσότερες φορές είναι φυσικό επακόλουθο του πανικού.


Γιατί έχω πανικό και όχι κάτι άλλο;
Αρκετές φορές, ιδιαίτερα στην αρχή, άτομα με διαταραχή πανικού πιστεύουν ότι πάσχουν από κάτι άλλο. Αυτό είναι πολύ λογικό εάν κοιτάξει κανείς τα σωματικά συμπτώματα του έντονου άγχους. Γι'αυτό τον λόγο όταν κανείς πάθει μια κρίση πανικού είναι σωστό να κάνει μια σειρά απλών εξετάσεων για να αποκλειστούν πιθανά προβλήματα άλλης φύσης (π.χ. υπερθυρεοειδισμός). Πρέπει όμως να τονιστεί ότι οι άλλες αιτίες αποκλείονται εύκολα, ενώ ένας άνθρωπος που παρουσιάζει αυτά τα συμπτώματα για μεγάλο χρονικό διάστημα ή/και έχει ήδη αναπτύξει αγοραφοβία είναι σχεδόν απίθανο να κερδίσει κάτι από επανειλημμένες εργαστηριακές εξετάσεις. Αντίθετα, οι συνέπειες μιάς αθεράπευτης διαταραχής πανικού μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερες για την ποιότητα ζωής του.

Μπορεί κανείς να τρελαθεί από αυτήν;
Ένας συχνός φόβος αυτών που πάσχουν από πανικό/αγοραφοβία είναι ότι κάποια στιγμή λόγω της έντονης ψυχολογικής πίεσης που υφίστανται θα 'σπάσουν' και μπορεί να τρελαθούν. Αυτό είναι απολύτως λανθασμένο. Στην πραγματικότητα ισχύει το ακριβώς αντίθετο: ο κίνδυνος να 'τρελαθεί' κάποιος με διαταραχή πανικού είναι πολύ μικρότερος από κάποιον που δεν έχει διαταραχή πανικού και σχεδόν αποκλείεται. Οι αιτίες της σχιζοφρένειας είναι εντελώς διαφορετικές από αυτές του πανικού και τα δυο προβλήματα δεν σχετίζονται καθόλου.


Πού οφείλεται ο πανικός και η αγοραφοβία;
Κατ'αρχήν, είναι καλό να δούμε σε τι δεν οφείλεται! Ο πανικός και η αγοραφοβία δεν οφείλονται σε αδυναμία του χαρακτήρα του πάσχοντα ούτε σε έλλειψη θέλησης. Η συχνή φράση των συγγενών, δεν προσπαθείς να το ξεπεράσεις ή δεν θέλεις είναι απόλυτα λανθασμένη. Στην πραγματικότητα οι πάσχοντες επιδεικνύουν μεγάλα αποθέματα δύναμης αφού πολλές φορές καταφέρνουν να λειτουργούν παρά τα τεράστια εμπόδια που αντιμετωπίζουν. Όσον αφορά την αιτιολογία, οι σύγχρονες έρευνες ενοχοποιούν έναν συνδυασμό παραγόντων τόσο βιολογικών όσο και ψυχολογικών που συνδυάζονται μαζί για την εκδήλωση της διαταραχής. Οι βιολογικοί παράγοντες αναφέρονται κυρίως σε μια υπερδραστηριότητα του αυτόνομου νευρικού συστήματος που εμφανίζουν οι πάσχοντες αλλά και των πολύπλοκων κυκλωμάτων που ελέγχουν κάθε στιγμή κατά πόσον ο οργανισμός λειτουργεί 'σωστά'. Αποτέλεσμα αυτού είναι ο οργανισμός να εκπέμπει 'ψευδή σήματα κινδύνου' που οδηγούν στον πανικό. Σημαντικό ρόλο σ'αυτήν την διαδικασία φαίνεται να παίζει και η αυξημένη συχνότητα αναπνοής που παρουσιάζουν οι πάσχοντες στν διάρκεια του πανικού, κατάσταση που ονομάζεται υπεραερισμός. Από τις διάφορες έρευνες επίσης έχει βρεθεί ότι συγγενείς πασχόντων από διαταραχή πανικού παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της ίδιας διαταραχής. Οι ψυχολογικοί παράγοντες αναφέρονται περισσότερο στο περιεχόμενο της σκέψης των πασχόντων και στον τρόπο που αυτό συμβάλλει στην γένεση του προβλήματος, καθώς και στον τρόπο με τον οποίο η συμπεριφορά αποφυγής που αναπτύσσουν οι πάσχοντες συμβάλλει στην διατήρηση του προβλήματος (βλ. παρακάτω). Να σημειωθεί ότι οι βιολογικές και ψυχολογικές ερμηνείες δεν είναι 'ανταγωνιστικές' και είναι καλύτερο να τις θεωρούμε ως την διαφορετική όψη του ίδιου νομίσματος. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για την επιτυχή αντιμετώπιση του πανικού και της αγοραφοβίας.


Το Γνωσιακό-Συμπεριφορικό μοντέλο του Πανικού/Αγοραφοβίας;
Το πιό διαδεδομένο ψυχολογικό μοντέλο για την ερμηνεία του πανικού και της αγοραφοβίας είναι το γνωσιακό-συμπεριφορικό. Η θεωρία αυτή προτείνει ότι μια συγκεκριμένη αλληλουχία γεγονότων οδηγεί στις κρίσεις πανικού. Η αλληλουχία αυτή είναι κυκλική και έτσι το μοντέλο συχνά αναφέρεται ως ο 'φαύλος κύκλος του πανικού'. Σύμφωνα με το μοντέλο αυτό, εσωτερικά ή εξωτερικά ερεθίσματα γίνονται αντιληπτά από τους πάσχοντες ως απειλητικά για την ζωή τους, π.χ. μια στιγμιαία ζάλη, μια στιγμιαία ταχυκαρδία, μια δυσκολία στην συγκέντρωση, μια στιγμιαία σύγχιση κ.ο.κ. Η αίσθηση της απειλής οδηγεί φυσιολογικά σε άγχος το οποίο συνοδεύεται από πολλά σωματικά και ψυχικά συμπτώματα. Τα αγχώδη όμως συμπτώματα (τα οποία αν και δυσάρεστα δεν απειλούν την ζωή του ατόμου) δεν αποδίδονται στο άγχος όπως είναι σωστό αλλά αντίθετα οι πάσχοντες τα ερμηνεύουν με έναν τρόπο 'καταστροφικό', ως σημείο δηλαδή άμεσου και απειλητικού κινδύνου για την σωματική τους ή/και την ψυχική τους υπόσταση. Αυτό οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερο άγχος και έτσι το άτομο μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο που οδηγεί στον πανικό σε λίγα λεπτά.

Βλέπε ΓΡΑΦΗΜΑ



Για περισσότερες πληροφορίες πατήσε

εδώ

Το άρθρο είναι του Πέτρου Σκαπινάκη, Ψυχιατρου

Πηγή: www.mednet.gr

Πολιομυελίτιδα/Poliomyelitis

For information in English press the link at the end of this post

Ορισμός:
Η πολιομυελίτιδα είναι μια ασθένεια που προκαλείται από έναν πολύ μεταδοτικό ιό, που μπορεί να έχει επιπτώσεις σε ολόκληρο το σώμα, συμπεριλαμβανομένων των μυών και των νεύρων. Οι βαριές περιπτώσεις μπορούν να προκαλέσουν παράλυση ή και θάνατο.

Αίτια, επιπτώσεις ,παράγοντες κινδύνου:
Η πολιομυελίτιδα είναι μια μεταδοτική ασθένεια που προκαλείται από τη μόλυνση με τον ιό poliovirus.
Η μετάδοση του ιού γίνεται με τα σταγονίδια ή με τον πρωκτο-στοματικό κύκλο.
Ο ιός εισάγεται μέσω του στόματος και της μύτης, πολλαπλασιάζεται στο λαιμό και τον εντερικό σωλήνα, και έπειτα απορροφάται και επεκτείνεται μέσω του αίματος και το λεμφικό σύστημα.
Η επώαση (ο χρόνος από τη μόλυνση με τον ιό μέχρι να αναπτυχθούν τα συμπτώματα της ασθένειας) κυμαίνεται από 5 έως 35 ημέρες (μέσος όρος 7 έως 14 ημέρες).

Οι κίνδυνοι περιλαμβάνουν:
1.έλλειψη ανοσοποίησης κατά της πολιομυελίτιδας
2.ταξίδι σε περιοχή που έχει υπάρξει κρούσμα πολιομυελίτιδας
3.εγκυμοσύνη, πολύ μεγάλη ή πολύ μικρή ηλικία
4.τραύμα στο στόμα/μύτη/λάρυγγα ,για παράδειγμα μια πρόσφατη αμυγδαλεκτομή ή επέμβαση οδοντιατρικής φύσεως .
5.ασυνήθιστο άγχος ή φυσική άσκηση μετά από έκθεση στον ιό της πολιομυελίτιδας (η συναισθηματική και φυσική πίεση μπορεί να αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα).

Η πολιομυελίτιδα εμφανίζεται σε όλες τις χώρες του κόσμου. Εντούτοις, καμία περίπτωση πολιομυελίτιδας δεν έχει αναφερθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία χρόνια. (Η τελευταία περίπτωση στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν το 1979.)

Έχουν υπάρξει πολύ λίγες περιπτώσεις στο δυτικό ημισφαίριο. Παλαιότερα εμφανιζόταν συνήθως στα νήπια και τα παιδιά, αλλά τελευταία εμφανίζεται συνήθως σε ανθρώπους άνω των 15 ετών.

Είναι πιο συχνή το καλοκαίρι και το φθινόπωρο . Οι ενήλικοι και τα νέα κορίτσια είναι πιθανότερο να μολυνθούν, αλλά η μόλυνση στα νέα αγόρια είναι πιθανότερο να οδηγήσει σε παράλυση.

Μεταξύ το 1840 και τη δεκαετία του '50, η πολιομυελίτιδα ήταν μια παγκόσμια επιδημία. Από την ανάπτυξη των εμβολίων κατά της πολιομυελίτιδας,τα περιστατικά έχουν μειωθεί πολύ. Ξεσπάσματα της νόσου εμφανίζονται ακόμη, συνήθως σε άτομα που δεν έχουν εμβολιαστεί.

Συμπτώματα:
Υπάρχουν τρία βασικά στάδια της πολιομυελίτιδας:

το υποκλινικό στάδιο , το προ-παραλυτικό , και το παραλυτικό στάδιο. Περίπου 95% των περιπτώσεων είναι υποκλινικές μολύνσεις, οι οποίες μπορούν να περάσουν απαρατήρητες.

Η κλινική πολιομυελίτιδα έχει επιπτώσεις στο κεντρικό νευρικό σύστημα (εγκέφαλο και νωτιαίο μυελό) και χωρίζεται σε προ- παραλυτικό και παραλυτικό στάδιο.
Μπορεί να εμφανιστεί μετά από την αποκατάσταση από μια υποκλινική μόλυνση.

ΥΠΟΚΛΙΝΙΚΗ ΜΟΛΥΝΣΗ
*κανένα σύμπτωμα, ή συμπτώματα που διαρκούν 72 ώρες ή και λιγότερο
*ελαφρύς πυρετός
*κεφαλαλγία(πονοκέφαλος )
*δυσφορία
*πόνος στο λαιμό
*εμέτους

ΠΡΟ-ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ
*τα συμπτώματα διαρκούν 1 έως 2 εβδομάδες
*μέτριος πυρετός
*πονοκέφαλος
*εμέτους
*διάρροια
*υπερβολική κόπωση
*πόνος πλάτης , χεριών, ποδιών ,κοιλιάς
*δυσκαμψία αυχένα
*τρόμος αμφοτερόπλευρα

ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ
*πυρετός, που εμφανίζεται 5 έως 7 ημέρες πριν από άλλα συμπτώματα πονοκέφαλος
*μυαλγία
*μεγάλη ευαισθησία στο άγγιγμα(ήπιο άγγιγμα μπορεί να είναι επίπονο)
*δυσκολία στην ούρηση
*δυσκαταποσία
*μυϊκοί σπασμοί
*ακούσια εκροή σιέλου
*αναπνευστική ανεπάρκεια
*θετικό Babinski

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Η εξέταση μπορεί παρουσιάζει σημάδια μηνιγγικής ενόχλησης (παρόμοια με τη μηνιγγίτιδα), όπως η δυσκαμψία αυχένα . Ο ασθενής όταν κάθεται , για να καταφέρει να σηκωθεί θα πρέπει να στηριχτεί στα χέρια του.
Ακόμη, μπορεί να έχει δυσκολία στο να ανυψώνει το κεφάλι ή να μη μπορεί να σηκώσει τα πόδια από μια ύπτια θέση.
Δεν έχει σωστά αντανακλαστικά και η διαταραχή μπορεί να μοιάζει με την εγκεφαλίτιδα.Μπορεί να έχει επιπτώσεις στα κρανιακά νεύρα και να προκαλέσει δυσκολία στην έκφραση του προσώπου, την κατάποση, στο μάσημα της τροφής κτλ.

ΕΝΥ ( εγκεφαλονωτιαίο υγρό) : Λευκοκυττάρωση ,αρχικά με πολυμορφοπυρήνωση και μετά με λεμφοκυττάρωση (λήψη δυο δειγμάτων με διαφορά 14 ημερών)
Ο ιός ανιχνεύεται στο φαρυγγικό επίχρισμα και στα κόπρανα.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ο στόχος της θεραπείας είναι να ελεγχθούν τα συμπτώματα κατά τη διάρκεια της μόλυνσης
Μέτρα που έχουν να κάνουν με τη βοήθεια στην αναπνοή, είναι απαραίτητα σε βαριές περιπτώσεις.
Τα συμπτώματα αντιμετωπίζονται σύμφωνα με την παρουσία και τη δριμύτητά τους.
Τα αντιβιοτικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να θεραπεύσουν τις μολύνσεις του ουροποιητικού συστήματος .

Τα αναλγητικά χρησιμοποιούνται για να μειώσουν τον πονοκέφαλο, τους μυϊκούς πόνους και σπασμούς.
Υγρή θερμότητα (μαξιλάρια θέρμανσης, θερμές πετσέτες, κλπ....) μπορούν να μειώσουν τον πόνο και το σπασμό των μυών.

Η φυσιοθεραπεία, τα στηρίγματα ή τα διορθωτικά παπούτσια, η ορθοπεδική χειρουργική επέμβαση, ή οι παρόμοιες επεμβάσεις, μπορούν τελικά να είναι απαραίτητα για να μεγιστοποιήσουν την αποκατάσταση της δύναμης και της λειτουργίας των μυών.

Πρόγνωση:
Η έκβαση ποικίλλει αναλόγως τη μορφή (υποκλινική, προ-παραλυτική, ή παραλυτική ) και την περιοχή που έχει επηρεαστεί. Εάν ο νωτιαίος μυελός και ο εγκέφαλος δεν έχουν επηρεαστεί, πράγμα το οποίο συμβαίνει σε ποσοστό 90% των περιπτώσεων , η πλήρης αποκατάσταση είναι πιθανή.
Αν έχει επηρεαστεί ο εγκέφαλος ή ο νωτιαίος μυελός είναι πολύ σημαντικό γιατί μπορεί να οδηγήσει στην παράλυση ή το θάνατο (συνήθως λόγω αναπνευστικών δυσκολιών).

Επιπλοκές:
*Μετάδοση της ασθένειας σε άτομα που δεν έχουν εμβολιαστεί
*Μόνιμη μυϊκή παράλυση
*Πνευμονικό οίδημα
*Καταπληξία (Σοκ)
*Ουρολοιμώξεις
*Πέτρες στα νεφρά
*Παραλυτικός ειλεός(απώλεια εντερικής λειτουργίας)
*Μυοκαρδίτιδα
*Πνευμονική καρδιά (έτσι ορίζεται η δυσλειτουργία της δεξιάς κοιλίας που προκαλείται από διάταση ή υπερτροφία και που παθοφυσιολογικά σχετίζεται με δομική ή λειτουργική βλάβη του αναπνευστικού συστήματος)

Εάν εμφανιστούν συμπτώματα πολιομυελίτιδας πηγαίνετε αμέσως στον οικογενειακό σας γιατρό!

Πρόληψη
Το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας είναι αποτελεσματικό και αποτρέπει την πολιομυελίτιδα στους περισσότερους ανθρώπους (η ανοσοποίηση είναι πάνω από 90% αποτελεσματική ).

Πηγή: University Of Maryland Medical Center,http://www.umm.edu/ency/article/001402.htm

For information in English press here:http://www.umm.edu/ency/article/001402.htm

Προχωρά η προσπάθεια για την παγκόσμια εξάλειψη της πολιομυελίτιδας

Γενεύη: Για πρώτη φορά εδώ και χιλιάδες χρόνια, ο ιός της πολιομυελίτιδας εξαλείφθηκε πλήρως στην Αίγυπτο και τον Νίγηρα, αφήνοντας μόνο τέσσερις χώρες στο κόσμο όπου η ασθένεια είναι ενδημική, ανακοίνωσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Το πρόγραμμα εξάλειψης της πολιομυελότιδας ίσως ολοκληρωθεί το 2007.

Ο ιός εμφανίστηκε τελευταία φορά στην Αίγυπρο σε δείγμα από νερά του υπονόμου στα μέσα Ιανουαρίου, ωστόσο κανείς δεν έχει μολυνθεί τους τελευταίους 12 μήνες και η χώρα μπορεί να κηρυχθεί ελεύθερη από την ασθένεια, όπως και ο Νίγηρας.

Μόνο στο Αφγανιστάν, την Ινδία, τη Νιγηρία και το Πακιστάν ο ιός είναι ακόμα ενδημικός, όρος που σημαίνει ότι πάντα βρισκόταν εκεί, ανακοίνωσε ο οργανισμός υγείας του ΟΗΕ.
Η πολιομυελίτιδα πάντως υπάρχει σε ακόμα οκτώ χώρες -Υεμένη, Ινδονησία και Σομαλία, μεταξύ άλλων-, από τις οποίες είχε αρχικά εξαλειφθεί, αλλά αργότερα επέστρεψε προερχόμενος από τις ενδημικές χώρες.

Ο ιός μεταδίδεται συχνότερα σε νήπια κάτω των πέντε ετών που έρχονται σε επαφή με μολυσμένα κόπρανα που διασπείρονται στο νερό. Επιτίθεται στο νευρικό σύστημα, προκαλώντας παράλυση, μυική ατροφία, παραμόρφωση και, σε ορισμένες περιπτώσεις, το θάνατο.

Ο ΠΟΥ ξεκίνησε την εκστρατεία κατά της πολιομυελίτιδας το 1998, όταν η ασθένεια προσέβαλε 350.000 ανθρώπους το χρόνο. Ο ΠΟΥ ήλπιζε να έχει εξαλείψει τον ιό σε παγκόσμιο επίπεδο έως τα τέλη του 2005, ωστόσο δεν τα κατάφερε λόγω αντιδράσεων στη Νιγηρία.

Σκληροπυρηνικοί κληρικοί στα νότια της χώρας εμπόδιζαν τον εμβολιασμό των παιδιών για 11 μήνες, υποστηρίζοντας ότι το σκεύασμα, που χορηγείται από το στόμα, είχε σχεδιαστεί από τις ΗΠΑ για να προκαλεί στειρότητα και AIDS.

Το μποϊκοτάζ στη Νιγηρία καθυστέρησε την προσπάθεια κατά έναν χρόνο τουλάχιστον και προκάλεσε νέα επιδημία στην Αφριή, τη Μέση Ανατολή και την Ινδονησία. Ο ΠΟΥ εκτιμά πάντως ότι η ασθένεια μπορεί να εξαλειφθεί σχεδόν παντού το πρώτο εξάμηνο του 2006 και στη Νιγηρία το 2007.

«Η γραμμή τερματισμού είναι πλέον ορατή» σχολιάζει ο Ντέιβιντ Χέιμαν, επκεφαλής του προγράμματος εξάλειψης στον ΠΟΥ.


Πηγή: www.in.gr